Μετά από μήνες ιατρικής «περιπλάνησης», οι εκατοντάδες χιλιάδες ασθενείς με Long Covid, επιτέλους αναγνωρίζονται και επωφελούνται από την κατάλληλη φροντίδα.
Ωστόσο, ελλείψει ειδικής θεραπευτικής αγωγής, η πολυσυστηματική παθολογία αυτή, αποτελεί μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας.
Σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα, από τους ασθενείς που έχουν μολυνθεί με Covid-19, το 10% αναπτύσσει Long Covid. Η δυσκολία, σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι ότι τα συμπτώματά της είναι πολυμορφικά και επηρεάζουν όλα τα όργανα.
Ανάμεσα στα είκοσι που επιστρέφουν πιο συχνά, υπάρχει πρώτα η έντονη κόπωση, που μπορεί να φτάσει μέχρι και εξάντληση, δύσπνοια, πόνος στο στήθος, αίσθημα παλμών, ταχυκαρδία κ.λπ.
Πολλοί ασθενείς υποφέρουν επίσης από πόνο στους μύες ή τις αρθρώσεις, ομίχλη εγκεφάλου, ζάλη, κεφαλαλγία, εμβοές, απώλεια γεύσης ή όσφρησης…
Τα συμπτώματα αυτά συνήθως εξελίσσονται σε έντονες κρίσεις τριών ή τεσσάρων ημερών, σε ορισμένους ασθενείς.
Μυστηριώδεις μηχανισμοί
Οι μηχανισμοί πίσω από αυτά τα παρατεταμένα συμπτώματα παραμένουν ένα μυστήριο για τους επιστήμονες. Οι μικροθρομβώσεις των τριχοειδών αγγείων και του εγκεφάλου, η επιμονή του ιού σε ασθενείς που ανέπτυξαν επανενεργοποίηση του ιού Epstein-Barr (EBV) και μια διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος, είναι οι μηχανισμοί που αναφέρονται περισσότερο.
Μια μελέτη 25.000 ατόμων που δημοσιεύτηκε στις 8 Νοεμβρίου’21 στο περιοδικό JAMA Internal Medicine, υποδηλώνει επίσης ότι αυτά τα συμπτώματα μπορεί να μην είναι ειδικά για αυτόν τον ιό.
Μερικά μπορεί να προκληθούν από άλλο ιό, άλλη παθολογία ή από γνωστικούς και συμπεριφορικούς μηχανισμούς.
Είναι στο χέρι του γενικού ιατρού και των ομάδων πρωτοβάθμιας περίθαλψης να φροντίσουν αυτούς τους ασθενείς. Μετά την εξάλειψη τυχόν σημείων επιπλοκών από την Covid-19, ο γιατρός πραγματοποιεί μια απλή κλινική εξέταση (βάρος, αρτηριακή πίεση, κορεσμός οξυγόνου, αναζήτηση δύσπνοιας κ.λπ.).
Πρέπει επίσης να ακούει τον ασθενή και να αναλύει τις δυσκολίες του για να τον βοηθήσει να κατανοήσει καλύτερα την παθολογία του και να τον φροντίζει.
Όταν οι ασθενείς δουν τα συμπτώματά τους να επιμένουν ή να επιδεινώνονται, ο γιατρός μπορεί να συστήσει ένα πλήρες πρόγραμμα φροντίδας, με συνεδρίες ήπιας φυσιοθεραπείας και άσκησης για να εξαλειφθούν σταδιακά τα συμπτώματά τους.
Προκειμένου να αποφευχθούν οι κρίσεις κόπωσης που προκαλούν επιληπτικές κρίσεις, ο ασθενής πρέπει να παραπέμπεται επίσης σε νευροψυχολόγο για τις νευρογνωστικές διαταραχές, ώστε να μάθει πώς να διαχειρίζεται καλύτερα την κατάσταση αυτή.
Σε όσους πάσχουν από αγχώδεις και καταθλιπτικές διαταραχές συνταγογραφούνται συνεδρίες ψυχοθεραπείας και αντικαταθλιπτικά εάν είναι απαραίτητο. Μερικοί χρειάζονται ακόμη και τρεις μήνες για να ανακάμψουν.
Καμία θεραπευτική αγωγή
Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει θεραπευτική αγωγή για Long Covid. Τα συμβατικά αντιπηκτικά δεν δρουν στις μικροθρομβώσεις και οι θεραπείες που θα καθιστούσαν δυνατή τη ρύθμιση της ιικής επιμονής ή της διαταραχής του ανοσοποιητικού συστήματος μένει να εφευρεθούν.
Έχουν ξεκινήσει μελέτες στη Γερμανία και στο Ηνωμένο Βασίλειο για τα κατάλληλα δραστικά μόρια, αλλά βρίσκονται μόνο στη δοκιμαστική φάση.
Ωστόσο, μέχρι να κατανοήσουμε την παθοφυσιολογία της νόσου, θα είναι πολύ δύσκολο να αναπτυχθούν αποτελεσματικές θεραπείες, σημειώνουν οι ειδικοί.
{module title=”Adsence article”}
Επομένως, οι γιατροί περιορίζονται στη χρήση των συνηθισμένων συμπτωματικών θεραπειών για νευροπάθειες, για πόνους στις αρθρώσεις και φλεγμονώδεις καταστάσεις, για τη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και τις πεπτικές διαταραχές.
Ορισμένα αντικαταθλιπτικά όπως η παροξετίνη και η φλουοξετίνη, φαίνονται επίσης αποτελεσματικά σε νευρογνωστικές διαταραχές.
Ωστόσο, τα φάρμακα αυτά δεν μπορούν να εξαλείψουν την Long Covid. Απλώς, μπορούν να βελτιώσουν τη συμπτωματολογία του ασθενούς..
