Βλέποντας για πρώτη φορά έναν ασθενή στο εξεταστήριο ο οποίος κάθεται σκεπτικός, με τρεμάμενα πόδια σίγουρα όχι ευχαριστημένος.. αναμένουμε πως η απάντηση προς τον γιατρό δεν θα είναι πολύ εγκάρδια.
Αντίθετα όμως, αυτός τον καλωσορίζει με χαμόγελο. Στη συνέχεια, και αφού ο γιατρός παρουσιάσει τον εαυτό του, κάνει την ακόλουθη χαρακτηριστική ερώτηση, «Τι σε έφερε σήμερα εδώ;».
Μετά από μια ματιά και μια βαθιά ανάσα, ο ασθενής απαντά: «Γνωρίζετε μια κατάσταση που ονομάζεται πολλαπλό μυέλωμα;»
Ο γιατρός φυσικά και γνώριζε την πάθηση αυτή. Ξεκινώντας να δίνει τον ορισμό του πολλαπλού μυελώματος, ο ασθενής τον σταματά, καθώς γνώριζε ήδη πολλά για την ασθένεια από την οποία πάσχει.
Σε αντίθεση με μία συνηθισμένη επικοινωνία μεταξύ ασθενή και γιατρού λοιπόν, εδώ είχαμε κάτι διαφορετικό.Συνήθως, οι ασθενείς αναμένουν από τον γιατρό όλες τις πληροφορίες σχετικά με το πρόβλημα υγείας που τους αφορά. Αυτό όμως δεν συνέβαινε εδώ.
Ο συγκεκριμένος ασθενής, γνώριζε τα πάντα για το πολλαπλό μυέλωμα, ενώ αξιοσημείωτο είναι πως φαινόταν να του αρέσει να επικοινωνεί τις γνώσεις του για το θέμα αυτό.
Τραβώντας την τσάντα με τα φάρμακά του, ήθελε να δείξει στον γιατρό τι ακριβώς έπαιρνε. Έλεγε επίσης, πως είχε ήδη κάνει πολλαπλές μεταγγίσεις και πως ξυπνώντας μια μέρα, ήταν «γκρίζος».
Ακούγοντας το αυτό, ο γιατρός αμέσως κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο: αιμοχρωμάτωση, μία συνέπεια η οποία συνδέεται με τις τακτικές μεταγγίσεις στις οποίες είχε υποβληθεί ο ασθενής.
Ο γιατρός ρώτησε τον ασθενή του αν ήξερε για την αιμοχρωμάτωση και προς έκπληξή του διαπίστωσε πως ο ασθενής ήξερε ήδη τα πάντα γι αυτό.
Ο ασθενής είπε: «Γνωρίζω πως ο μόνος τρόπος για να μπορέσω να ζήσω, είναι να υποβάλλομαι σε συνεχείς μεταγγίσεις αίματος.
Δεν μπορώ να τις σταματήσω. Και ξέρω πως δεν υπάρχει τρόπος ο οργανισμός μου να ξεφορτωθεί τον σίδηρο». Ήξερε ακόμη και τον τύπο των πρωτεϊνών που βρέθηκαν στην ανάλυση των ούρων του.
Ο γιατρός βρέθηκε σοκαρισμένος από το πόσο αβίαστα ο ασθενής εξηγούσε τα πάντα. Ήταν απόλυτα ενημερωμένος αλλά και περήφανος γι’ αυτό.
Στο σημείο αυτό ο γιατρός ένιωσε ανακούφιση που ο ασθενής του αισθάνθηκε άνετα, αλλά και ήθελε να του μιλήσει σχετικά με το πρόβλημα που αντιμετωπίζει.
Σκέφτηκε πως θα ήθελε να παρακινήσει και άλλους ασθενείς του, να του μιλούν, να μοιράζονται τις εμπειρίες και ανησυχίες τους πάνω στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και να νιώθουν άνετα.
Ήθελε να σιγουρευτεί πως θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα ασφαλές και ήρεμο περιβάλλον ξανά, για τον επόμενο ασθενή του.
Είναι γεγονός πως η μάθηση είναι συνεχής, ειδικά όταν κάποιος βρίσκεται μέσα σε ένα νοσοκομείο. Κάθε εμπειρία, κάθε πληροφορία που αντλούν οι γιατροί από τους ασθενείς τους, αποτελεί χρήσιμη γνώση.
Υπάρχουν τόσες πολλές ευκαιρίες για έναν γιατρό να μάθει. Όταν ένας ασθενής, μοιράζεται την εμπειρία του, τα συμπτώματα που βιώνει – πιστέψτε τον! Ειδικά αν είναι ένας ασθενής με χρόνια πάθηση, που ζει με την κατάσταση αυτή, για πολλά χρόνια.
Πράγματι, οι ασθενείς φτάνουν στο σημείο να αποκτούν εξαιρετικές γνώσεις πάνω σε παθολογίες, να γίνονται και αυτοί επαγγελματίες, όταν η κατάσταση τους το απαιτεί.
Οι γιατροί διδάσκονται συνεχώς και ενθαρρύνονται ώστε να χρησιμοποιούν μια προσέγγιση με επίκεντρο τον ασθενή τους, αφιερώνοντας χρόνο να τον ακούσουν.
Με την ειλικρινή και άμεση επικοινωνία, οι ασθενείς μπορούν να βοηθήσουν τον γιατρό τους να κάνει τη σωστή διάγνωση, πολύ πιο εύκολα.
Είναι αποδεδειγμένο πως υπάρχουν ψυχοκοινωνικοί παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη σχέση γιατρού-ασθενούς.
Η επίγνωση των παραγόντων και η διασφάλιση της ισορροπίας, μπορεί να βοηθήσει τόσο τον ασθενή όσο και τον γιατρό. Η πίεση και ο φόβος που νιώθει ένας ασθενής αντιμετωπίζοντας ένα πρόβλημα υγείας, είναι συναισθήματα ήδη ψυχοφθόρα.
Η ειλικρινής σχέση και επικοινωνία με τον γιατρό του, μόνο θετική επίδραση μπορεί να έχει στη ψυχική αλλά και στη σωματική κατάσταση του.
Γι αυτό και το να είναι κάποιος «άνθρωπος», είναι πολύ πιο σημαντικό από το να είναι μόνο γιατρός..
