Όσο περνάει ο καιρός και η τεχνολογία προοδεύει τόσο επιβαρύνεται η καθημερινότητα των επαγγελματιών υγείας αφού δέχονται περισσότερο φόρτο εργασίας όσο ποτέ άλλοτε συνεπώς είναι πιο επιτακτική η ανάγκη για δημιουργία αντοχής και ανθεκτικότητας σε όλες τις πιέσεις.
Δείτε παρακάτω 7 συνήθειες, πρότυπα σκέψης και πρακτικές, που διακρίνουν εκείνους που μπορούν να είναι ανθεκτικοί παρά την πίεση και εκείνους που δεν μπορούν.
1. Οι ανθεκτικοί γιατροί θυμούνται ότι η ζωή είναι σύντομη συνεπώς ο θάνατος είναι αναπόφευκτος, το ίδιο και η ασθένεια.
Παραβλέποντας το γεγονός ότι η ζωή είναι σύντομη, σημαίνει ότι μπορούν να περάσουν τις μέρες τους απόμακροι χωρίς δημιουργία προσφοράς, μπορούν να εργαζόνται ώρες μπροστά στον υπολογιστή και, στη συνέχεια, να επιστρέφουν στο σπίτι και να ασχοληθούν με τα κοινωνικά δίκτυα αντί να αναζητήσουντη συντροφιά αυτών που αγαπούν.
Ακόμη το να σκέφτονται ότι δε θα βιώσουν πόνο, ασθένεια και δυσάρεστες καταστάσεις, τους κάνει να υποφέρουν περισσότερο όταν αναπόφευκτα προκύπτει κάποια δυσκολία.
Μπορούν να νιώσουν ότι η ζωή ήταν άδικη μαζί τους, ή ότι αξίζουν καλύτερα και αναγνωρίζοντας αυτές τις ατυχίες και τις δυσάρεστες καταστάσεις της ζωής αντιδρούν με δύναμη, συμπόνια και σοφία όταν αυτές συμβαίνουν.
2. Οι ανθεκτικοί γιατροί δεν είναι τελειομανείς και αυτό τους βοηθά στη διαδικασία εκπαίδευσής τους και στη σταδιοδρομία τους αφού μπορούν να είναι πολύ συγκεντρωμένοι όταν γράφουν μια γνωμάτευση, όταν φτιάχνουν το τέλειο σπίτι κάνοντας έτσι τέλεια κάθε ενέργεια αλλά με έντονη πίεση και άγχος αφού η τελειότητα είναι εξαντλητική και πολλές φορές ανέφικτη συνεπώς συνειδητοποιούν ότι το να κάνουν το καλύτερο δυνατό είναι ο τρόπος δουλειάς τους.
3. Οι ανθεκτικοί γιατροί δείχνουν ευγνωμοσύνη αφού λένε στους ασθενείς τους ότι το να είσαι ευγνώμων είναι καλό, και ώντας ανθεκτικοί το τοποθετούν βαθιά στο πετσί τους με το να περνούν χρόνο εκτιμώντας αυτά που έχουν και προσπαθούν να μην επικεντρωθούν σε αυτά που δεν έχουν.
Τα οφέλη αυτής της συμπεριφοράς, είναι η αύξηση της ενσυναίσθησης, η μείωση της κατάθλιψης, η βελτίωση του ύπνου, η μείωση του πόνου.
Η ευγνωμοσύνη γι΄ αυτά που έχουν επιτευχθεί στη ζωή ενισχύει τη δύναμη των ουσιαστικών σχέσεων και αυξάνει την αίσθηση ευεξίας αφού, όσο περισσότερη συγκέντρωση στα καλά της ζωής, τόσο μεγαλύτερο το συναίσθημα της ευτυχίας ενώ όσο περισσότερη συγκλεντρωση σε ό,τι δεν έχει αποκτηθεί, τόσο μεγαλύτερη αρνητικότητα.
Το να υπάρχει ευγνωμοσύνη σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει χρόνος εκτίμησης του τι πηγαίνει καλά. και πράγματα όπως η εργασία και η καλή υγεία, χτίζει την ανθεκτικότητά ενάντια στο στρες.
4. Οι ανθεκτικοί γιατροί γνωρίζουν τι πρέπει να πιστεύουν αφού αναγνωρίζουν ποια πρότυπα σκέψης τους εξυπηρετούν και ποια όχι, καταλαβαίνουν ότι οι σκέψεις είναι απλά σκέψεις, νοητικά γεγονότα που δημιουργούνται από το μυαλό και ακόμη είναι περίεργοι και απαιτητικοί αφού αναπτύσσουν τη συνήθεια της παρατήρησης, αντί να ασχολούνται με κάθε σκέψη αφού αυτή απαιτεί ξεκαθάρισμα για να αυξηθεί η επίγνωσή για το τι είναι το μυαλό μας ώστε να ξεδιαλύνουμε τα πράγματα στα οποία έχουμε παγιδευτεί.
5. Οι ανθεκτικοί γιατροί κινούνται πέρα από το «σύνδρομο του απατεώνα» που είναι η πεποίθηση ότι αυτά που ξέρουν είναι λίγα σε σχέση με αυτά που γνωρίζουν οι συνάδελφοί τους και συχνά το μυαλό τους είναι απασχολημένο τροφοδοτώντας μια σειρά από αυτοκαταστροφικά μηνύματα.
Εργάζονται λοιπόν για να μην είναι επικριτικοί με τους εαυτούς τους αφού, ώντας σε θέση να εκτιμούν τα δικά τους επιτεύγματα, συγκρίνονται λιγότερο με τους άλλους, γνωρίζοντας ότι βρίσκονται στο δικό τους μονοπάτι.
6. Οι ανθεκτικοί γιατροί δεν ασχολούνται με αυτό που δεν μπορούν να ελέγξουν αφού γνωρίζουν ότι έτσι καταστρέφουν την ενέργειά τους συνεπώς, με γνώση ότι η εξοικονόμηση ενέργειας είναι το κλειδί για την αποφυγή της εξάντλησης, υπενθυμίζουν στον εαυτό τους ότι αυτό που έχουν πάντα υπό έλεγχο είναι ο ίδιος ο εαυτός τους.
7. Οι ανθεκτικοί γιατροί έχουν νοοτροπία ανάπτυξης και εξέλιξης αφού για να αντέξουν στις εργασιακές δυσκολίες, πρέπει να πιστέψουν ότι μπορούν να αλλάξουν και να βελτιώσουν τις συμπεριφορές τους ακολουθώντας μια σταδιακή προσέγγιση βελτίωσης γνωρίζουντας ότι η αυτοεκτίμηση τους ενθαρρύνει περισσότερο από τον εκφοβισμό και ότι η ανθεκτικότητα χτίζεται υπομονετικά με τον εαυτό τους καθώς μαθαίνουν και εξελίσσονται.
