Ο όρκος του Ιπποκράτη δεν αναφέρει τίποτα για τη λήψη ενός τραπεζικού δανείου, για να εξοπλίσετε το ιατρείο σας, ώστε να ξεκινήσετε την πρακτική σας, ούτε απαγορεύει επενδύσεις σε ακίνητη περιουσία ή σε τραπεζικά και χρηματιστηριακά προϊόντα για την αύξηση του εισοδήματός σας.
Φυσικά, οι περισσότεροι γιατροί δεν επέλεξαν να εξασκήσουν την ιατρική με την πρόθεση να γίνουν “businessman” ή να οικοδομήσουν μια αυτοκρατορία ιατρικής περίθαλψης (αν και κάποιοι καταλήγουν να το κάνουν ούτως ή άλλως).
Τα μεγάλα νοσοκομεία και κλινικές, οι ασφαλιστικοί φορείς και γενικά οι φορείς που λειτουργούν με υψηλά κονδύλια για την υγεία, θεωρούν ότι αυτή η αντιληπτή αποστροφή των γιατρών προς επιχειρηματικές ενέργειες αποτελεί πλεονέκτημα.
Βλέποντας όμως τα πράγματα πιο κυνικά, παρατηρούμε ότι μεγάλο μέρος αυτών λειτουργεί στις πλάτες των γιατρών.
Θα ήταν αδιανόητο για έναν ιδιοκτήτη επιχείρησης να χρηματοδοτήσει την επιχείρησή του εξ ολοκλήρου από τις αποταμιεύσεις της.
Ένα υγιές οικονομικό και φορολογικό σύστημα είναι δομημένο ώστε να επιτρέπει στις επιχειρήσεις να δανείζονται και να δανείζουν.
Η ταμειακή ροή επιτρέπει σε αυτές τις χρηματοοικονομικές δομές να αυτοσυντηρούνται.
Η ιατρική, από την άλλη πλευρά, είναι ένας συντηρητικός τομέας.
Οι γιατροί δεν είναι συνηθισμένοι στον δανεισμό, ούτε να βρίσκουν τρόπους επιδότησής τους ακόμη και για εκπαιδευτικά προγράμματα.
Βέβαια, όλοι έχετε ασθενείς που φαίνεται να επωφελούνται από το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης υγείας και από άλλα συστήματα κοινωνικής υποστήριξης.
Υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνουν μηδενικούς φόρους ή είναι σε θέση να διαρθρώσουν το φορολογητέο εισόδημά τους για να μπορούν να επωφελούνται από υπηρεσίες κρατικής υποστήριξης.
Πολλοί επιχειρηματίες εκμεταλλεύονται πολύ περισσότερο αυτές τις καταστάσεις χωρίς την ανησυχία που έχουν οι γιατροί για το χρέος.
Οι περισσότεροι γιατροί δεν θέλουν να χρωστάνε.
Δεν υπάρχει τίποτα κακό με αυτή τη συμπεριφορά, αλλά αυτό μπορεί επίσης να σας εμποδίσει να πάρετε τις κατάλληλες αποφάσεις για να γίνετε παράλληλα και επιτυχημένος επιχειρηματίας.
Τι γίνεται με τα άλλα επαγγέλματα υγείας;
Υπάρχουν πολλά επαγγέλματα υγείας που είναι επίσης «ιατρικά».
Μερικοί από αυτούς είναι πολύ καλοί σαν επιχειρηματίες.
Οι οδοντίατροι, οι φαρμακοποιοί, οι χειροπράκτες και οι οφθαλμίατροι, είναι μερικές ομάδες οι οποίες είναι απίστευτα μέσα στο επιχειρηματικό πνεύμα.
Φυσικά, αυτή η επιχειρηματική επιτυχία έρχεται εν μέρει από μια ισχυρή επαγγελματική οργάνωση που ενθαρρύνει το επιχειρείν, παράλληλα με την επιστημονική τους εικόνα, καθώς και τη φύση του επαγγέλματος.
Αυτά τα επαγγέλματα υγείας είναι σε μεγάλο βαθμό βασισμένα σε εξωτερικούς ασθενείς.
Ορισμένα μάλιστα από αυτά δεν ασχολούνται ούτε καν με την ιατρική ασφάλιση, κάτι που τους επιτρέπει να προσφέρουν υπηρεσίες χωρίς πλήρεις περιορισμούς του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης.
Γενική αποστροφή κινδύνου
Οι λόγοι για τους οποίους οι γιατροί αποφεύγουν το επιχειρείν, γενικά, είναι περίπλοκοι, αλλά τα κοινά εμπόδια περιλαμβάνουν:
Μεγάλος φόρτος επιστημονικής κατάρτισης
Αυτό σας εμποδίζει να πάρετε επαρκή επιχειρηματική κατάρτιση, όντας πολύ επικεντρωμένοι στην επιστήμη σας ώστε να μάθετε κάτι εκτός της ιατρικής γνώσης.
Μπορεί να μην είχατε πρόσβαση στους σωστούς συμβούλους.
Η αίσθηση του φόβου
Κανείς δεν θέλει να βρεθεί εκτός της ζώνης άνεσής του.
Αισθάνεσαι τον φόβο του δανεισμού αλλά και των άλλων επενδύσεων σε ακίνητα ή χρηματιστηριακά και τραπεζικά προϊόντα που μπορεί να καταλήξουν σε απώλεια των χρημάτων σας.
Η ασφάλεια ενός σταθερού μισθού στο πλαίσιο της απασχόλησης
Πήγατε στην ιατρική για να κάνετε μια σταθερή σταδιοδρομία στον κρατικό τομέα υγείας. Γιατί να ρισκάρετε κάνοντας κάτι εκτός αυτού που ήδη γνωρίζετε;
Έλλειψη χρόνου και / ή ικανότητας
Δυστυχώς, το επάγγελμά σας τείνει να σας αφήνει λίγο χρόνο για να κάνετε κάτι εκτός της ιατρικής πρακτικής.
Οι περισσότεροι γιατροί προτιμούν να κάνουν τη δουλειά τους και να περάσουν τον υπόλοιπο ελεύθερο χρόνο τους με την οικογένειά τους.
