Φέρνοντας στο μυαλό μας την ολιστική ιατρική, οι περισσότεροι από εμάς υποθέτουμε πως αφορά τη θεραπεία διαφόρων σημείων του σώματος με την επαφή, και ως εκ τούτου, δεν προσφέρεται για χρήση τεχνολογίας και καινοτομίες, όπως η τεχνητή νοημοσύνη.
Στην πραγματικότητα, η ολιστική ιατρική και οι υποστηρικτές της, συχνά αντιμετωπίζουν την τεχνολογία ως κατασκευασμένη ή απρόσωπη και συνεπώς απορρίπτουν τη χρησιμότητά της στην υγειονομική περίθαλψη.
Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει η αντίληψη πως η τεχνολογία στην υγειονομική περίθαλψη, εκτιμά την ανθρώπινη εμπειρία μόνο με σκοπό την ανάπτυξη καλύτερων τεχνικών ή τη βελτίωση των αλγορίθμων μηχανικής μάθησης.
Ως αποτέλεσμα, μπορεί να είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την ολιστική ιατρική υψηλής τεχνολογίας να υποστηρίζεται από ένα μοντέλο ολιστικής φροντίδας του ατόμου.
Ωστόσο, προδιαγράφεται ένα μέλλον, όπου τόσο η τεχνολογία, όσο και η ολιστική ιατρική, μπορούν να αλληλοσυμπληρώνονται για την πρόοδο της ολιστικής φροντίδας του ατόμου.
Η ολιστική φροντίδα του ατόμου θεωρείται οργανική και φυσική, αυξάνοντας τις σωματικές, συναισθηματικές και πνευματικές ανάγκες του ατόμου.
Απαιτεί από την ομάδα φροντίδας να εξετάσει το άτομο όχι ως ασθενή, αλλά ως άτομο με μοναδικό κοινωνικό και πολιτιστικό υπόβαθρο.
Από αυτήν την οπτική, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί πολλοί υποστηρικτές αυτής της φιλοσοφίας αντιστάθηκαν στην εφαρμογή προηγμένων τεχνολογιών, όπως η ψηφιακή θεραπευτική και η μηχανική μάθηση.
Ωστόσο, αυτή η νοοτροπία μπορεί να οδηγήσει σε χαμένες ευκαιρίες ενσωμάτωσης της ολιστικής φροντίδας με την τεχνολογία, ως συνεργάτες, για το καλό του θεραπευόμενου.
Κάτι τέτοιο επιτρέπει στην τεχνολογία να αξιοποιηθεί στο έπακρο, ως βοηθητικό μέσο και όχι ως αυτοσκοπός.
Σταδιακά, η ολιστική φροντίδα γίνεται ευρέως αποδεκτή ως η πορεία για τη διαχείριση της υγείας του πληθυσμού.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να διαδοθεί αποτελεσματικά στον πληθυσμό. Αυτό είναι εφικτό μέσω της τεχνολογίας.
Θα πρέπει να καταλάβουμε πως η τεχνολογία δεν αποτελεί απειλή για την ολιστική φροντίδα, αλλά ένα μέσο για την εφαρμογή της.
Στην πραγματικότητα, η ουσιαστική απειλή για την ολιστική φροντίδα είναι ο ανθρώπινος περιορισμός.
Σε έναν ιδανικό κόσμο, η εξατομικευμένη φροντίδα μέσω της φυσικής παρουσίας του γιατρού θα ήταν δυνατή όλο το εικοσιτετράωρο.
Σε έναν κόσμο που βασίζεται στην τεχνολογία, μπορούμε να προσεγγίσουμε αυτό το όραμα, καθώς τα ψηφιακά εργαλεία παρέχουν τα μέσα για την επέκταση της φροντίδας στο σπίτι ενός ατόμου, ξεπερνώντας τα φυσικά εμπόδια της απόστασης, του χρόνου και των πόρων.
Η λήψη φροντίδας δεν θεωρείται πλέον ως συναλλαγή σε φυσική τοποθεσία. Αντίθετα, η ολιστική φροντίδα του ατόμου θα πρέπει να συμβεί οπουδήποτε και οποτεδήποτε και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της τεχνολογίας.
Η παροχή ολιστικής φροντίδας δεν βασίζεται αποκλειστικά σε αλληλεπιδράσεις μεταξύ ασθενούς και φροντιστή.
Στην πραγματικότητα, εάν είναι επιτυχής, η ανάγκη για έναν θεραπευτή θα πρέπει να εξαφανιστεί, καθώς ο στόχος είναι να δημιουργηθούν ανεξάρτητα άτομα που μπορούν να διατηρήσουν και να διαχειριστούν τη δική τους υγεία.
Η τεχνολογία μπορεί να καλλιεργήσει αυτήν την ανεξαρτησία και αυτονομία, παρέχοντας εκπαιδευτικό περιεχόμενο και υπενθυμίσεις ευεξίας σε άτομα, όπου και αν βρίσκονται, επιτρέποντάς τους να αναλάβουν ενεργό ρόλο στη δική τους υγεία και να γίνουν αυτοδύναμοι.
Τα μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να προβλέψουν ανάγκες και περιπτώσεις υγείας, πολύ πριν από ένα εκπαιδευμένο ανθρώπινο μάτι.
Αυτές οι γνώσεις, όταν τίθενται σε εφαρμογή, μπορούν να προκαλέσουν προληπτικές απαντήσεις και παρεμβάσεις για τον μετριασμό και την αποφυγή αυτών των κινδύνων εντελώς.
Η τεχνολογία μπορεί να υποστηρίξει τα άτομα και τις οικογένειές τους ώστε να μάθουν και να ακολουθούν υγιείς επιλογές που ταιριάζουν στον μοναδικό τρόπο ζωής τους.
Ως αποτέλεσμα, η ολιστική φροντίδα του ατόμου που βασίζεται στην τεχνολογία, μπορεί να κρατήσει τα άτομα μακριά από φάρμακα και έξω από το νοσοκομείο.
Αυτός ο τύπος εξατομικευμένου σχεδιασμού φροντίδας, καθίσταται εφικτός από τεχνολογίες, όπως αλγόριθμοι μηχανικής μάθησης και τεχνητή νοημοσύνη.
Αυτοί οι αλγόριθμοι, με την πρώτη ματιά, φαίνονται αποσπασμένοι από το άτομο – ανάγοντας το άτομο σε αριθμό, στατιστική ή πρόβλεψη.
Ωστόσο, αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Αυτοί οι τύποι προηγμένων αναλυτικών στοιχείων στην ουσία βοηθούν στην αποφυγή της αποκλειστικής διαχείρισης ασθενών υψηλού κινδύνου.
Η τεχνητή νοημοσύνη επιτρέπει στην ομάδα φροντίδας να έχει γνώσεις για άτομα με χαμηλό ποσοστό κινδύνου και έτσι να παρεμβαίνει, για την αποφυγή δυσμενών επεισοδίων υγείας.
Η εφαρμογή της τεχνολογίας στην ολιστική φροντίδα, ωθεί την βιομηχανία υγείας του πληθυσμού να ανακατευθυνθεί, από την αποκλειστική διαχείριση των ασθενειών προς μια ευρύτερη εστίαση στην προληπτική φροντίδα.
Η χρήση της τεχνολογίας για την παροχή ολιστικής φροντίδας, επιτρέπει την ανθρώπινη σύνδεση χωρίς τους περιορισμούς της φυσικής παρουσίας.
Αντί να προσεγγίζει μερικούς ασθενείς την ημέρα σε ένα παραδοσιακό μοντέλο χαμηλής τεχνολογίας, ένας πάροχος φροντίδας μπορεί να προσεγγίσει εκατοντάδες άτομα μέσω της τεχνολογίας.
Επομένως, θα ήταν χρήσιμο οι υποστηρικτές της ολιστικής φροντίδας να διευρύνουν τις προοπτικές τους και να επανεξετάσουν τι μπορεί να κάνει η τεχνολογία και η καινοτομία για την ολιστική ιατρική και τη μεταμόρφωση της υγειονομικής περίθαλψης.
