Ο αντιπρόεδρος του ΣΦΕΕ (υπεύθυνος Τιμολόγησης) και Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της φαρμακευτικής εταιρείας Win Medica κ. Μάριος Κοσμίδης σε συνέντευξή του στο PharmaManage.gr και MedicaManage.gr και τη δημοσιογράφο Ιωάννα Σουλάκη, μιλά για την «επόμενη ημέρα» της Φαρμακοβιομηχανίας μέσα στο νέο και υπό διαμόρφωση τοπίο Φαρμακευτικής Πολιτικής.
Πώς κρίνετε τη νέα τιμολογιακή πολιτική για το φάρμακο, την οποία ανακοίνωσε πρόσφατα ο Υπουργός Υγείας; Πιστεύετε ότι κινείται προς την κατεύθυνση της αποκατάστασης “αδικιών και στρεβλώσεων”, που -και με ομολογία του ίδιου του κ.Ανδρέα Ξανθού- επικράτησαν τα χρόνια των μνημονίων με μεγάλο χαμένο τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις;
Μ.Κ.: Η νέα τιμολογιακή πολιτική κινείται προ τη σωστή κατεύθυνση, διότι απαλείφει ένα σημαντικό κομμάτι στρεβλώσεων και συγκεκριμένα αυτές που σχετίζονται με συναλλαγματική ισοτιμία και αυτές που σχετίζονται με την απαγόρευση αυξήσεων των προηγούμενων νόμων.
Επιπλέον θέτει ένα όριο κατώτατης τιμής ασφαλείας, που μερικώς εξασφαλίζει την επάρκεια κυκλοφορίας των φθηνών και απαραίτητων καταξιωμένων φαρμάκων στη χώρα.
Βεβαίως επιφυλασσόμαστε να δούμε και την τελική εφαρμογή των διατάξεων, ώστε να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα.
Θα ήθελα όμως να επισημάνω ότι η φαρμακευτική πολιτική πρέπει να είναι ολοκληρωμένη και συνεκτική και συνεπώς να αξιολογείται υπό το πρίσμα και όλων των μέτρων πολιτικής, όπως οι έμμεσες μειώσεις τιμών με τις υποχρεωτικές επιστροφές και οι πολιτικές αποζημίωσης και υπό αυτό το πρίσμα απαιτούνται σημαντικά περαιτέρω βήματα για μία βιώσιμη συνολική πολιτική για όλους τους εταίρους ασθενείς πολιτεία ΕΥ και βιομηχανία
Το clawback παραμένει κι όπως όλα δείχνουν η φαρμακοβιομηχανία δεν θα απαλλαχθεί εύκολα. Πώς κρίνετε τη θέση της πολιτείας, ότι “αποτελεί μονόδρομο η εφαρμογή του clawback με δεδομένα τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας”;
Μ.Κ.: Το πρόβλημα της οριζόντιας εφαρμογής του μέτρου αυτόματων επιστροφών clawback αποτελεί το μεγαλύτερο αγκάθι και κίνδυνο μεσο- και μακροπρόθεσμα για την φαρμακευτική κάλυψη της χώρας.
Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη μαζί με τη Ρουμανία που εφαρμόζεται οριζόντια το μέτρο.
Ήδη στη Ρουμανία οι θεσμοί έχουν ζητήσει την αναπροσαρμογή του διότι έθεσε εκτός κυκλοφορίας χιλιάδες φάρμακα στην χώρα.
Η χώρα μας είναι κοντά στο να εμφανίσει αυτό το φαινόμενο με όλες τις συνέπειες για τους ασθενείς.
Όπως υιοθετήθηκε το 2012 υπό την πίεση της δημοσιονομικής κρίσης και έγινε νομοθετικά αποδεκτό λόγω προσωρινότητας το clawback αποτέλεσε και αποτελεί το σημαντικότερο παράγοντα αδράνειας για την θέσπιση μέτρων εξορθολογισμού της κατανάλωσης φαρμάκων.
Επιπλέον με την καθήλωση του προϋπολογισμού στα ίδια επίπεδα από το 2014 έως και το 2019 παρά τον σημαντικό αριθμό νέων φαρμάκων που εισήχθηκαν στο σύστημα και αποζημιώνονται βρίσκεται πλέον σε επίπεδα δυσβάσταχτα χαμηλά για την βιωσιμότητα των φαρμακευτικών επιχειρήσεων.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους ασθενείς και την πολιτεία είναι η επόμενη μέρα από αυτήν που το σύστημα θα κριθεί καταχρηστικό σε νομικό επίπεδο, εθνικά ή ευρωπαϊκά, και η πολιτεία θα πρέπει να αναζητήσει με άμεσο τρόπο την κάλυψη ενός ιλιγγιώδους πόρου της τάξης ήδη των 850 εκ ευρώ ετησίως με αυξητική τάση.
Η άποψη του μονόδρομου είναι ρηχή και οδηγεί σε αδιέξοδα, το clawback αποτέλεσε και αποτελεί διεθνώς ένα συμπληρωματικό μηχανισμό που λειτουργεί στο πλαίσιο μόνο συνυπευθυνότητας της πολιτείας, συνεχούς ανοδικής αναπροσαρμογής του προϋπολογισμού και συνεχούς λήψης μέτρων μέσης έντασης εξορθολογισμού όπως η αξιολόγηση και διαπραγμάτευση νέων κοστοβόρων θεραπειών, η προώθηση της χρήσης χαμηλού κόστους δραστικών στην πλειοψηφία των ασθενών και η εφαρμογή δεσμευτικών θεραπευτικών πρωτοκόλλων.
Η μείωση της συχνότητας των ανατιμολογήσεων αποτελεί μάλλον μια θετική εξέλιξη για εσάς. Συμβαίνει το ίδιο και το νέο τρόπο υπολογισμό των τιμών με βάση τις δύο χαμηλότερες τιμές της Ευρωζώνης;
Μ.Κ.: Όπως αναλύσαμε και νωρίτερα η απαλοιφή της στρέβλωσης των ισοτιμιών και η σταθερότητα των τιμών σε ορίζοντα έτους αποτελεί παράγοντα σταθερότητας, προβλεψιμότητας και βιωσιμότητας για τις επιχειρήσεις, που όμως αναιρείται σημαντικά από το μέτρο του clawback.
To μέτρο επιδέχεται βελτιώσεων όπως η σταδιακή αύξηση των τιμών υφιστάμενων φαρμάκων, αντί έως την χαμηλότερη τιμή στην Ευρωζώνη στον μέσο όρο των δύο χαμηλότερων τιμών, ώστε σταδιακά να μην έχουμε στρεβλώσεις.
Η τιμολόγηση των γενόσημων φαρμάκων στο 65% της τιμής του πρωτότυπου εξασφαλίζει τη βιωσιμότητά τους;
Η ισχύουσα νομοθεσία προβλέπει το 65%, δυστυχώς όμως, λόγω της απαγόρευσης αυξήσεων η πλειοψηφία των γενοσήμων είχε τιμές χαμηλότερες από το 65% του μέσου όρου της τιμής των αντιστοίχων φαρμάκων αναφοράς όπως δικαιούνταν.
Επίσης, η πάγια συσχέτιση στο 65% της τιμής του φαρμάκου αναφοράς για το αντίστοιχο γενόσημο είναι καταχρηστική δεδομένου ότι στις Ευρωπαϊκές χώρες με τις χαμηλότερες τιμές φαρμάκων αναφοράς αυτές έχουν προκύψει από οικειοθελή μείωση τιμών προκειμένου να εξομοιωθούν με τις τιμές των γενοσήμων.
Φαντάζεστε λοιπόν τη στρέβλωση να δίνουμε στη χώρα μας τις τιμές αυτές στα φάρμακα αναφοράς και μετά να απομειώνουμε τα γενόσημα εδώ στο 65% και να τα απομειώνουμε επίσης περαιτέρω 35% μέσω υποχρεωτικών επιστροφών γεγονός που δεν συμβαίνει σε καμία ευρωπαϊκή χώρα.
Η ορθολογική προσέγγιση θα ήταν η μη συσχέτιση τιμών στην απροστάτευτη αγορά μετά την αρχική τιμολόγηση ή η εξάλειψη των επιπλέον απομειώσεων.
ΣΦΕΕ, ΠΕΦ και Υπουργείο Υγείας συμφωνούν με την άποψη, ότι η εκτόξευση της φαρμακευτικής δαπάνης θα ελεγχθεί καλύτερα με τη μεγαλύτερη χρήση των γενοσήμων και ότι μια τέτοια εξέλιξη μάλιστα, θα εξοικονομούσε πόρους για την φαρμακευτική καινοτομία. Τι φταίει και δεν επιτυγχάνεται ο στόχος της μεγαλύτερης διείσδυσης γενοσήμων στην αγορά και μάλιστα σε μία χώρα σαν την Ελλάδα, που παράγει δικά της γενόσημα φάρμακα;
Μ.Κ.: Η δομή του συστήματος δεν ευνοεί την χρήση των γενοσήμων.
Οι ιατροί έχουν στόχο γενοσήμων αλλά δεν έχουν επιλογή, εφόσον συνταγογραφούν αποκλειστικά με τη δραστική και φυσικά έχουν κίνητρο να συνταγογραφήσουν μοναδικά on patent φάρμακα εφόσον σε αυτά διασφαλίζουν την επιλογή τους.
Οι φαρμακοποιοί έχουν μόνο αντικίνητρα να διανείμουν γενόσημα διότι και υψηλότερο κέρδος από τα φάρμακα αναφοράς έχουν και καλύτερη ρευστότητα εισπράττοντας την διαφορά μετρητοίς.
Οι δε ασθενείς δεν έχουν ενημέρωση και λόγω χαμηλών τιμών έχουν χαμηλό οικονομικό κίνητρο ανά φάρμακο, παρόλο που τα ποσά σε σύνολο γίνονται σημαντικά.
Όσον αφορά την Ελληνική παραγωγή δεν υπάρχουν κίνητρα για τα ελληνικά γενόσημα μόνο αντικίνητρα λόγω χαμηλών τιμών που επηρεάζουν αρνητικά τις εξαγωγές, δυσανάλογων επιβαρύνσεων που υπονομεύουν την προβλεψιμότητα και τελικά υψηλής φορολογίας που καταστρέφει την κερδοφορία και την ανάπτυξη.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με την χαμηλότερη διείσδυση στην Ευρώπη αποτελούν πραγματική τροχοπέδη…
