Η υγειονομική περίθαλψη παραμένει ένας από τους πιο παραβιασμένους τομείς, με επιθέσεις χάκερ να πλήττουν κλινικές και νοσοκομεία.
Οι οργανισμοί υγειονομικής περίθαλψης αποτελούν ιδανικό θήραμα για χάκερ, καθώς πολλοί από αυτούς χρησιμοποιούν ξεπερασμένο λογισμικό ασφαλείας και συνεχίζουν να υποεπενδύουν στην ασφάλεια στον κυβερνοχώρο.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, στα περισσότερα περιστατικά επιθέσεων ασφάλειας, τα δεδομένα των ασθενών διακυβεύονται λόγω αμέλειας των εργαζομένων και απλού ανθρώπινου λάθους.
Οι χάκερ μπορούν να αποκτήσουν μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση στο δίκτυο του οργανισμού ως αποτέλεσμα επιτυχημένων επιθέσεων ηλεκτρονικού “ψαρέματος” ή με άλλες απάτες.
Δυστυχώς, οι γιατροί μπορεί να συμβάλλουν εν αγνοία τους και σε ορισμένα σημαντικά ζητήματα ασφάλειας, ειδικά σε αυτούς τους ταραχώδεις καιρούς τηλε-θεραπείας και ψηφιακού μετασχηματισμού.
Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα λάθη;
1. Αδύναμη διαχείριση κωδικού πρόσβασης.
Ένα από τα καθήκοντα των παρόχων υγειονομικής περίθαλψης είναι να προστατεύουν τα ιατρικά αρχεία και τις προσωπικές πληροφορίες των ασθενών τους, τα οποία είναι πολύ ευαίσθητα.
Βέβαια, μπορείτε πάντα να αλλάξετε τους κωδικούς πρόσβασης που έχουν διαρρεύσει αλλά το DNA σας είναι ισόβιο.
Δυστυχώς, οι γιατροί χρησιμοποιούν συγκλονιστικά αδύναμους κωδικούς πρόσβασης και αυτό είναι μια από τις κύριες αιτίες παραβίασης δεδομένων.
2. Μη ασφαλής αποθήκευση και κοινή χρήση δεδομένων.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι γιατροί αποθηκεύουν τα αρχεία των ασθενών τους χωρίς κρυπτογράφηση στους υπολογιστές τους.
Αυτός είναι ένας μεγάλος κίνδυνος, καθώς οι χάκερ αποκτούν πρόσβαση σε αρχεία και ενδέχεται να σας απειλήσουν ότι θα διαρρεύσουν ή θα τα καταστρέψουν, εκτός εάν καταβληθούν λύτρα.
Επιπλέον, πολλές κλινικές μοιράζονται τις πληροφορίες των ασθενών τους μεταξύ τους ή με τρίτους παρόχους μέσω email.
Ωστόσο, το email είναι μία από τις λιγότερο ασφαλείς μεθόδους για την ανταλλαγή πληροφοριών.
3. Χρήση ξεπερασμένου λογισμικού.
Με τη φροντίδα των ασθενών να αποτελεί προτεραιότητα στο ιατρείο, οτιδήποτε άλλο δευτερεύον, όπως η ασφάλεια των υπολογιστών, συνήθως παραβλέπεται.
Έτσι, ένα από τα σημαντικότερα λάθη είναι η έλλειψη ενημερώσεων λογισμικού.
Οι ενημερώσεις είναι πολύ σημαντικές καθώς περιλαμβάνουν σημαντικές επιδιορθώσεις που εμποδίζουν τους χάκερ να εκμεταλλευτούν γνωστά τρωτά σημεία ασφαλείας.
Πώς θα μπορούσαν οι γιατροί να βελτιώσουν την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο;
Παρά το γεγονός ότι η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο είναι ένας πολύπλοκος μηχανισμός, υπάρχουν ορισμένα εύχρηστα μέτρα που πρέπει να λάβει ένας γιατρός, για να βελτιώσει την ασφάλειά του στον κυβερνοχώρο.
1. Δημιουργία πολύπλοκων και μοναδικών κωδικών πρόσβασης για όλους τους λογαριασμούς στο διαδίκτυο, τακτική ενημέρωση και αποθήκευσή τους με ασφάλεια σε έναν διαχειριστή κωδικών πρόσβασης.
Χρήση ελέγχου ταυτότητας πολλαπλών παραγόντων για πρόσθετο επίπεδο ασφάλειας κατά την σύνδεση στο διαδίκτυο.
2. Κρυπτογράφηση δεδομένων ασθενών και ιατρικών αρχείων για αποφυγή διαρροών δεδομένων.
Οι φιλικές προς τον χρήστη λύσεις κρυπτογράφησης διασφαλίζουν ότι οι σημαντικές πληροφορίες που αποθηκεύονται, τόσο σε προσωπικούς όσο και σε εταιρικούς υπολογιστές, προστατεύονται πάντα από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Οπότε, για ασφαλή κοινή χρήση, τα αρχεία πρέπει πρώτα να κρυπτογραφηθούν.
Με τον τρόπο αυτόν, σε περίπτωση υποκλοπής, κανένας ξένος να μην μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση στο περιεχόμενό τους.
Το εργαλείο περιλαμβάνει επίσης ένα κρυπτογραφημένο cloud για εύκολη πρόσβαση και ασφαλή αποθήκευση δεδομένων.
3. Εκπαίδευση για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο.
Δεδομένου ότι οι επιθέσεις χάκερ συνήθως ξεκινούν με ένα ηλεκτρονικό μήνυμα ηλεκτρονικού ψαρέματος (phishing).
Άρα, η ευαισθητοποίηση και η εκπαίδευση θα βοηθήσουν τον εκάστοτε γιατρό να αναγνωρίσει απάτες ηλεκτρονικού “ψαρέματος” και να αποφύγει τη λήψη κακόβουλου λογισμικού ή την κοινή χρήση ευαίσθητων πληροφοριών με τους παραπλανητές.
4. Χρήση VPN για ασφαλή σύνδεση στο Διαδίκτυο.
Για να αποφύγετε εξωτερικούς κινδύνους, ένας γιατρός χρειάζεται μια ασφαλή σύνδεση και εδώ παίζει ρόλο ένα VPN (virtual private network).
Έτσι, δημιουργείται μια ασφαλή κρυπτογραφημένη σήραγγα μεταξύ μιας συσκευής και του διαδικτύου ή του διακομιστή του οργανισμού.
Ένα VPN προστατεύει τη σύνδεση από την πρόσβαση τρίτων, συμπεριλαμβανομένων των χάκερ που είναι έτοιμοι να παραβιάσουν το σύστημα.
