Εξισορροπώντας τις προσδοκίες των ασθενών, με την ευεξία του γιατρού και τη συστημική αλλαγή της υγειονομικής περίθαλψης.
Ας κρατήσουμε στο μυαλό μας
• Οι ασθενείς απαιτούν ολοκληρωμένη, έγκαιρη και συμπονετική φροντίδα, αλλά το τρέχον σύστημα υγείας συχνά υπολείπεται των προσδοκιών, οδηγώντας σε δυσαρέσκεια και ανεκπλήρωτες ανάγκες.
• Οι πάροχοι του εθνικού συστήματος υγείας αντιμετωπίζουν εξαντλητικά καθήκοντα και έλλειψη πόρων, συμβάλλοντας στην εξουθένωση και την αυξανόμενη έλλειψη γιατρών, επηρεάζοντας την ποιότητα της περίθαλψης.
Οι ασθενείς σήμερα είναι ενημερωμένοι, συνδεδεμένοι και αναμένουν εξατομικευμένη, αποτελεσματική φροντίδα. Εν τω μεταξύ, οι γιατροί βρίσκονται στο οριακό τους σημείο, βιώνοντας ένα υπερφορτωμένο, ξεπερασμένο σύστημα κρατικής υγειονομικής περίθαλψης. Καθηλωμένοι σε ένα μοντέλο υπηρεσιών προσανατολισμένο στην ποσότητα έναντι της ποιότητας, οι γιατροί αντιμετωπίζουν αυξανόμενη πίεση που θέτει σε κίνδυνο την ψυχική τους υγεία, την ικανοποίηση από την εργασία και την ευημερία τους.
Συνεπώς, οι ασθενείς αντιμετωπίζουν μια χαμηλής ποιότητας φροντίδα. Οι συντριπτικές απαιτήσεις, η έλλειψη χρόνου και η συναισθηματική επιβάρυνση από τη διαχείριση ενός αναποτελεσματικού συστήματος υγειονομικής περίθαλψης υψηλής πίεσης, οδηγούν σε μειωμένη εστίαση, λάθη και κίνδυνους για τους ασθενείς.
Για να σπάσει ο κύκλος της απογοήτευσης των ασθενών, της κακής φροντίδας και της εξουθένωσης του παρόχου, απαιτείται συστημική αλλαγή – αλλαγή που δίνει προτεραιότητα τόσο στην ποιοτική φροντίδα όσο και στην ευεξία του γιατρού.
Από την οπτική γωνία του ασθενούς
Οι σημερινοί ασθενείς θέλουν κάτι περισσότερο από μια απλή διάγνωση—θέλουν ολοκληρωμένη, έγκαιρη και συμπονετική φροντίδα.
Η πλειονότητα των ασθενών έχουν βιώσει μια πέρα από κάθε λογική αναμονή για υγειονομική περίθαλψη και πολλοί καταφεύγουν σε ιδιωτικές δομές υγείας παρόλη την μεγάλη οικονομική επιβάρυνση. Το ύψος των ιδιωτικών δαπανών στην Ελλάδα είναι κοντά στο 35%, έχει ξεπεράσει το 40% κάποιες εποχές και έχει φτάσει λίγο πάνω από το 30% κάποιες άλλες εποχές. Αν συγκριθούμε με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο στόχος της πολιτικής υγείας θα πρέπει να είναι οι ιδιωτικές δαπάνες να πέσουν προς το 20%. Και φυσικά το λέει και ο πληθυσμός, η βασικότερη αιτία της δυσαρέσκειας των ασθενών είναι το κόστος των υπηρεσιών και έπονται οι λίστες αναμονής. Αυτοί οι μεγάλοι χρόνοι αναμονής, καθώς και η αποσυνδεδεμένη φροντίδα και η έλλειψη εξατομικευμένης προσοχής, συμβάλλουν στην αύξηση της δυσαρέσκειας των ασθενών.
Η συστημική πρόκληση
Το παραδοσιακό μοντέλο υγειονομικής περίθαλψης επιδεινώνεται. Το σύστημα δίνει προτεραιότητα στον όγκο —περισσότεροι ασθενείς, περισσότερες επισκέψεις, περισσότερες διαδικασίες— έναντι της ποιότητας της περίθαλψης. Οι γιατροί αισθάνονται πίεση να κλείσουν περισσότερα ραντεβού για να τηρήσουν τις ποσοστώσεις. Το τρέχον σύστημα υγειονομικής περίθαλψης δίνει προτεραιότητα στη θεραπεία έναντι της πρόληψης και συχνά σε βάρος της ποιότητας της περίθαλψης. Αυτή η προσέγγιση αυξάνει τον κίνδυνο ιατρικών λαθών, τροφοδοτεί την άνοδο των χρόνιων παθήσεων και δημιουργεί έναν κύκλο απογοήτευσης, τόσο για τους γιατρούς όσο και για τους ασθενείς.
Ένας συντριπτικός διοικητικός φόρτος προστίθεται στην πίεση, με την υπερβολική γραφειοκρατία που καταναλώνει τον χρόνο που θα μπορούσαν να αφιερώσουν οι γιατροί με τους ασθενείς.
Ιδανικές στρατηγικές για αλλαγή
Απαιτείται σημαντική αλλαγή για να δημιουργηθεί μια καλύτερη εμπειρία τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους παρόχους. Ακολουθούν μερικές στρατηγικές που μπορούν να βοηθήσουν:
1. Βελτίωση σχέσης γιατρού-ασθενούς: Η βάση της φροντίδας υψηλής ποιότητας βρίσκεται σε μια σχέση εμπιστοσύνης γιατρού-ασθενούς. Αφιερώστε χρόνο για να ακούσετε, να κατανοήσετε και να συνδεθείτε με τους ασθενείς. Εκπαιδεύστε τους σχετικά με τις επιλογές φροντίδας και τα σχέδια θεραπείας. Παρακολουθήστε τους ασθενείς για να δείτε πώς τα πάνε. Αυτό είναι το κλειδί για την οικοδόμηση μιας μακροπρόθεσμης σχέσης.
2. Προτεραιότητα στην ευεξία του παρόχου: Οι γιατροί που αισθάνονται ότι υποστηρίζονται, ασχολούνται με τους ασθενείς σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Πρωτοβουλίες που εστιάζουν στη μείωση της εξουθένωσης των παρόχων και στη βελτίωση της ισορροπίας επαγγελματικής και προσωπικής ζωής είναι απαραίτητες. Η υποστήριξη ψυχικής υγείας, και οι διαχειρίσιμες ώρες εργασίας, μπορούν να βοηθήσουν τους γιατρούς να διατηρήσουν την ευημερία τους, καλλιεργώντας παράλληλα ένα θετικό περιβάλλον φροντίδας για τους ασθενείς.
3. Επαναπροσδιορισμός της επιτυχίας: Στην υγειονομική περίθαλψη, η επιτυχία θα πρέπει να μετράται με βάση την ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας και όχι από τον αριθμό των ασθενών που παρακολουθούνται. Η μετάβαση σε ένα μοντέλο περίθαλψης με βάση την αξία, μετατοπίζει την εστίαση σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία : τα θεραπευτικά αποτελέσματα των ασθενών. Αυτή η προσέγγιση ανταμείβει τους γιατρούς
για την επίτευξη βελτιωμένων αποτελεσμάτων υγείας, υψηλότερη ικανοποίηση των ασθενών και χαμηλότερα ποσοστά επανανοσηλίας, αντί για απλή αύξηση του όγκου των παρεχόμενων υπηρεσιών.
4. Εστίαση στη φροντίδα ολόκληρου του ατόμου: Αυτή η ολιστική προσέγγιση, που απευθύνεται σε όλο το φάσμα της σωματικής, ψυχικής και συναισθηματικής ευεξίας ενός ατόμου, προωθεί βαθύτερες σχέσεις μεταξύ ασθενών και παρόχων, οδηγώντας σε πιο εξατομικευμένη και ολοκληρωμένη φροντίδα. Λαμβάνοντας υπόψη ολόκληρο το άτομο, αντί για μεμονωμένα συμπτώματα, οι γιατροί είναι καλύτερα εξοπλισμένοι για να παρέχουν προληπτική και αποτελεσματική θεραπεία, με αποτέλεσμα βελτιωμένα θεραπευτικά αποτελέσματα και υψηλότερη εργασιακή ικανοποίηση για τους επαγγελματίες υγείας.
5. Μείωση διοικητικού φόρτου: Ο διοικητικός φόρτος εργασίας οδηγεί σε φροντίδα χαμηλότερης ποιότητας και εξουθένωση των γιατρών. Ο εξορθολογισμός της γραφειοκρατίας και η μείωση των περιττών εργασιών μπορεί να ανακουφίσει, ελευθερώνοντας πολύτιμο χρόνο στους γιατρούς ώστε να επικεντρωθούν στους ασθενείς. Η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει με την αυτοματοποίηση των διαδικασιών και τη βελτίωση της λήψης αποφάσεων.
6. Επέκταση της πρόσβασης στην περίθαλψη: Οι ασθενείς θέλουν ευκολία και οι γιατροί θέλουν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η δημιουργία τοπικών κέντρων υγείας στην κοινότητα, βελτιώνει δραστικά την δωρεάν πρόσβαση στην περίθαλψη για τους ασθενείς και προσφέρει καλύτερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής για τις ομάδες φροντίδας. Το να μπορούν επίσης οι ασθενείς να συνδεθούν με γιατρούς, αξιοποιώντας την τεχνολογία όπως η τηλεϊατρική και οι πλατφόρμες εικονικής φροντίδας, είναι ένας άλλος τρόπος για να διασφαλιστεί ότι λαμβάνουν τη φροντίδα που χρειάζονται, ελαφρύνοντας το βάρος για όλους.
7. Αξιοποίηση Ομαδικής Φροντίδας: Μια ομαδική προσέγγιση, όπου γιατροί, νοσηλευτές, ειδικοί και άλλοι επαγγελματίες υγείας συνεργάζονται στο σχέδιο φροντίδας ενός ασθενούς, κατανέμει τις ευθύνες, μειώνει τον φόρτο εργασίας και διασφαλίζει ότι οι ασθενείς λαμβάνουν ολοκληρωμένη φροντίδα.
8. Προληπτική φροντίδα και ευεξία: Εστίαση στην πρόληψη και όχι στην απλή θεραπεία. Οι πρωτοβουλίες ευεξίας, οι προληπτικοί έλεγχοι και η εκπαίδευση, μπορούν να μειώσουν τον επιπολασμό των χρόνιων παθήσεων και να βελτιώσουν τη συνολική υγεία των ασθενών και την ικανοποίηση από τον ιατρό τους.
Ισορροπημένη φροντίδα για ένα καλύτερο μέλλον
Το μέλλον της υγειονομικής περίθαλψης εξισορροπείται, δίνοντας προτεραιότητα στη φροντίδα και την ευημερία τόσο των ασθενών όσο και των παρόχων.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας πρέπει να φροντίζει συνεχώς τη βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών, την ενίσχυση της πρόληψης, της ψηφιακής καινοτομίας και της προσβασιμότητας. Ο δρόμος αυτός περνά μέσα από την ενεργό συμμετοχή της πολιτείας, των επαγγελματιών υγείας αλλά και των πολιτών.
