Στις αρχές του 2020, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) είχε επικριθεί έντονα επειδή καθυστέρησε να δώσει την προειδοποίηση μετά τα πρώτα κρούσματα της Covid-19 στην Κίνα.
Εξάρτηση από ορισμένα κράτη, ανεπαρκής προϋπολογισμός, απλήρωτοι εμπειρογνώμονες και ως εκ τούτου πιθανό να υποκύψουν σε ορισμένους πειρασμούς, μερικές φορές χαοτική διαχείριση της διανομής των εμβολίων κατά της Covid στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες;
Η κρίση της Covid-19 αμαύρωσε σοβαρά την εικόνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και κυρίως έφερε στο φως τις ελλείψεις και τους περιορισμούς του.
Αν ανατρέξουμε στην αρχή της διαχείρισης της κρίσης της Covid και ενώ ο ΠΟΥ είχε γνώση στα μέσα Δεκεμβρίου 2019 για την εμφάνιση ιογενούς πνευμονίας στην κινεζική πόλη Γουχάν, εν τούτοις περιμένει μέχρι τις 30 Ιανουαρίου 2020 για να χαρακτηρίσει την επιδημία ως «μια έκτακτη ανάγκη για τη δημόσια υγεία διεθνούς ενδιαφέροντος».
Μέχρι και σήμερα που στην Κίνα υπάρχει έξαρση της Covid-19 και έχει ήδη σκοτώσει περισσότερους από 200 ανθρώπους, εν τούτοις ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ, Δρ. Tedros Ghebreyesus, κρίνει ότι δεν υπάρχει ανάγκη να «περιοριστούν τα ταξίδια, το εμπόριο και η μετακίνηση πληθυσμών» μεταξύ της Κίνας και άλλων εθνών.
Ένοχη στάση αναμονής
Πολλοί επιστήμονες συμφωνούν πλέον ότι ο ΠΟΥ έδειξε ένοχη στάση αναμονής στην αρχή της κρίσης της Covid-19.
Μια στάση που μπορεί να εξηγηθεί από την έλλειψη γνώσης για τον ιό εκείνη την εποχή, και ειδικότερα τη μεταδοτικότητά του στον άνθρωπο, από τον φόβο της παροχής πολύ ισχυρών συστάσεων (νομολογία SARS και γρίπη H1N1), αλλά και ίσως από την έλλειψη ανεξαρτησίας του ΠΟΥ έναντι των κρατών μελών του, και ιδιαίτερα της Κίνας στην περίπτωση της Covid-19.
Στη συνέχεια, οι υποψίες ενισχύθηκαν από την αδυναμία του ΠΟΥ να είναι σε θέση να διερευνήσει ελεύθερα την προέλευση του ιού, όταν επρόκειτο για τη χώρα με επικεφαλής τον Σι Τζινπίνγκ.
Μια ερευνητική εργασία στην οποία η Κίνα αρνήθηκε να συμμετάσχει, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να κατηγορήσει τον ΠΟΥ για «ασέβεια».
