Η λήψη οπιοειδών αναλγητικών δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον για την ανακούφιση ασθενών με οξύ οσφυϊκό ή αυχενικό πόνο, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο “Lancet” από ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Σίδνεϋ.
«Τα οπιούχα αναλγητικά συνταγογραφούνται τακτικά για την ανακούφιση του πόνου στη μέση ή στον αυχένα, αλλά τα δεδομένα αποτελεσματικότητας σχετικά με τη χρήση τους σε αυτή την ένδειξη παραμένουν αμφισβητούμενα», σημειώνουν οι συγγραφείς αυτής της τυχαιοποιημένης, ελεγχόμενης με εικονικό φάρμακο, μελέτης, σε 157 τμήματα πρωτοβάθμιας περίθαλψης ή επειγόντων περιστατικών.
Οι 347 ασθενείς που επιλέχθηκαν (σχεδόν οι μισοί από τους οποίους ήταν γυναίκες), είχαν οσφυϊκό ή αυχενικό πόνο που ξεκίνησε σε λιγότερο από 12 εβδομάδες και κατανεμήθηκαν τυχαία μεταξύ μιας ομάδας ελέγχου, στην οποία αποκλείστηκαν τα οπιοειδή πρώτης γραμμής, σύμφωνα με τις αυστραλιανές συστάσεις, και μιας ομάδας που λάμβανε έως και 20 mg οξυκωδόνης την ημέρα από το στόμα.
Οι ερευνητές υποδεικνύουν ότι το 19% των ασθενών στην ομάδα των οπιοειδών και το 15% των ασθενών στην ομάδα ελέγχου, έπρεπε να διακόψουν τη θεραπεία τους ή χάθηκαν από την παρακολούθηση.
Μετά από 6 εβδομάδες, η βαθμολογία πόνου (χρησιμοποιώντας το Brief Pain Inventory, μια κλίμακα 10 σημείων), ήταν 2,78 στην ομάδα των οπιοειδών και 2,25 στην ομάδα ελέγχου.
Η διαφορά δεν ήταν στατιστικά σημαντική, ούτε αυτή μεταξύ της συχνότητας των ανεπιθύμητων ενεργειών που μετρήθηκαν στις δύο ομάδες της μελέτης (35% στην ομάδα που έλαβε θεραπεία με οπιοειδή, έναντι 30% στην ομάδα ελέγχου).
«Τα οπιοειδή δεν πρέπει να συνταγογραφούνται για μη ειδικό οξύ πόνο στην μέση και αυτά τα αποτελέσματα απαιτούν αλλαγή συνηθειών σύστασης», καταλήγουν οι συγγραφείς.
Ωστόσο, παραμένουν ενδείξεις χρήσης οπιοειδών αναλγητικών σε χρόνια οσφυαλγία ή οστεοαρθρίτιδα, νευροπαθητικό πόνο και άλλες εξελικτικές ασθένειες.
Για οξύ και έντονο πόνο, τα οπιοειδή συνιστώνται ελλείψει άλλης αιτιολογικής θεραπείας που επιτρέπει την ταχεία ανακούφιση από τον πόνο.
Τέλος να αναφερθούν και οι δυσκολίες συντονισμού μεταξύ ειδικών και γενικών ιατρών, όσον αφορά τη συνταγογράφιση των οπιοειδών αναλγητικών.
