Θα μπορούσε η λήψη ασπιρίνης από το στόμα να αντικαταστήσει τις καθημερινές ενέσεις αντιπηκτικών που χρησιμοποιούνται για την πρόληψη θρομβοεμβολικών επεισοδίων σε ασθενείς που είχαν κάταγμα άκρου;
Η απάντηση είναι ναι, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο New England Journal of Medicine.
Μετά από κάταγμα, η ακινητοποίηση του άκρου με γύψο σχετίζεται με κίνδυνο εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης.
Για να περιοριστεί αυτός ο κίνδυνος, οι ασθενείς υποβάλλονται σε προληπτική θεραπεία που βασίζεται σε αντιπηκτικά, πιο γενικά με ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους (LMWH).
Ωστόσο, η από του στόματος ασπιρίνη θα ήταν εξίσου αποτελεσματική, σύμφωνα με μελέτη στο «New England Journal of Medicine».
Με ασπιρίνη, όχι άλλοι θάνατοι…
Σε αυτήν την πολυκεντρική τυχαιοποιημένη δοκιμή, συμπεριλήφθηκαν περισσότεροι από 12.000 ασθενείς από 21 κέντρα τραύματος στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά.
Όλοι οι συμμετέχοντες είχαν χειρουργηθεί μετά από κάταγμα κάτω ή άνω άκρου, ανεξάρτητα από τη θέση του (από το ισχίο στο πόδι ή από τον ώμο στον καρπό) ή είχαν υποστεί κάταγμα της λεκάνης.
Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους, έλαβαν είτε 30 mg δύο φορές την ημέρα ηπαρίνης χαμηλού μοριακού βάρους (ενοξαπαρίνη), είτε 81 mg ασπιρίνης δύο φορές την ημέρα.
Με την έξοδο από το νοσοκομείο συνέχισαν τη θρομβοπροφύλαξη για 3 εβδομάδες, σύμφωνα με το κλινικό πρωτόκολλο κάθε νοσοκομείου.
Η μελέτη ανέλυσε, μετά από 90 ημέρες, το ποσοστό θανάτου από όλες τις αιτίες.
Ωστόσο, δεν υπήρξε σημαντική διαφορά στη θνησιμότητα μεταξύ των δύο ομάδων,
…Καμία επιπλοκή
Όσον αφορά τις επιπλοκές, δεν βρέθηκαν διαφορές μεταξύ της συχνότητας εμφάνισης πνευμονικής εμβολής, αιμορραγίας, λοίμωξης ή άλλων ανεπιθύμητων ενεργειών που σχετίζονται με τη θεραπεία.
Από όλα τα αποτελέσματα που μελετήθηκαν, η μόνη διαφορά που παρατηρήθηκε αφορούσε τη συχνότητα της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης, η οποία ήταν ελαφρώς συχνότερη στην ομάδα της ασπιρίνης.
Ωστόσο, αυτή η επιπλοκή παραμένει σπάνια και στις δύο ομάδες, με 2,5 εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση ανά 1.000 ασθενείς στην ομάδα της ασπιρίνης και 1,7% στην ομάδα της ηπαρίνης.
«Η διαφορά είναι σχετικά μικρή» επισημαίνουν οι συγγραφείς.
«Επιπλέον, εστιάζει στις εν τω βάθει φλεβικές θρομβώσεις που εμφανίζονται στα πόδια, οι οποίες είναι λιγότερο σοβαρές από τις πνευμονικές εμβολές και οι οποίες δεν απαιτούσαν θεραπεία τις περισσότερες φορές », δήλωσε η Deborah Stein, συν-συγγραφέας της μελέτης.
Για τους ερευνητές, αυτά τα συμπεράσματα θα μπορούσαν να θέσουν σε πλήρη αμφισβήτηση την προληπτική στρατηγική για τη θρόμβωση σε ένα μετατραυματικό πλαίσιο.
Και πολύ περισσότερο αφού οι ασθενείς προτιμούν να λαμβάνουν από του στόματος ασπιρίνη παρά καθημερινές ενέσεις ηπαρίνης.
