Οι εγκαταστάσεις στους χώρους υγείας πρέπει να γίνουν πιο φιλικές για τον ασθενή.
Στόχος είναι να νιώσει καλύτερα και όχι να πάθει κατάθλιψη.
Φανταστείτε, για παράδειγμα, μια μεγάλη αίθουσα με τη μια πλευρά να έχει αναπηρικά αμαξίδια και φορεία του νοσοκομείου και στην άλλη πλευρά της ίδιας αίθουσας να στοιβάζονται άνθρωποι πάνω στα φορεία και να τους μεταφέρει το προσωπικό, χωρίς όμως να τους λέει κανείς που τους πάνε ή γιατί.
Και η αλήθεια είναι ότι η αίθουσα αναμονής σε ένα νοσοκομείο μπορεί να είναι τρομακτική γιατί πολύ απλά εκεί συνήθως υπάρχουν μόνο μεταφορείς που δεν έχουν τη γνώση να επέμβουν αν συμβεί κάτι στον ασθενή.
Άλλο δύσκολο σημείο που δεν εξασφαλίζει ιδιωτικότητα στον ασθενή είναι επίσης τα εξεταστήρια που χωρίζονται με παραβάν ή κουρτίνες, που καμιά φορά οι ιατροί ή οι νοσηλευτές δεν τις κλείνουν με αποτέλεσμα ο ένας ασθενής να βλέπει τον άλλο.
Και προφανώς υπάρχουν και άλλα τέτοια σημεία που χρήζουν της προσοχής σας, σημεία που οι ιατροί δεν τα επιθεωρούν.
Αυτό δεν είναι σίγουρα ένα πελατοκεντρικό περιβάλλον. Και κανείς ποτέ δεν τα αναφέρει όταν γίνονται έρευνες για το επίπεδο ικανοποίησης των ασθενών.
Αυτά είναι τα μέρη που οι υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων και οι διευθύνοντες σύμβουλοι των νοσοκομείων δεν βλέπουν ποτέ.
Εσείς έχετε τέτοια μέρη στον οργανισμό που εργάζεστε; Χρωστάτε στους ασθενείς σας να τα ανακαλύψετε και να ρίξετε λίγο φως πάνω τους…
Πηγή: Healthcare Communication
