Τη ζωή πρέπει να μάθουμε να τη δεχόμαστε όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι.
Το σύμπαν δεν υποτάσσεται στα «θέλω» μας, ούτε μας «χρωστάει»!
Το ότι σαν άνθρωποι φερόμαστε τόσο αλαζονικά και αρνούμαστε πεισματικά να δούμε οτι τα μόνα σίγουρα πράγματα στη ζωή είναι η απώλεια και ο θάνατος, έχει σαν αποτέλεσμα σε στιγμές κρίσης όπως αυτή, να κατακλυζόμαστε από αισθήματα φόβου, πανικού και απελπισίας.
«Μemento mori» και «primeditatio malorum» δίδασκαν οι στωικοί φιλόσοφοι.
Δηλαδή «να θυμάσαι τον θάνατο» και «να προβλέπεις τα δεινά».
Όχι για να αναλογιστείς τη ματαιότητα της ζωής, ούτε για να σε καταβάλλει η μεμψιμοιρία και η απαισιοδοξία.
Αντιθέτως! Αν καθημερινά αναλογιζόμαστε «how fragile we are», αυτό μας κάνει να δρούμε με ό,τι καλύτερο έχουμε μέσα μας, μας κάνει να ζούμε τη στιγμή, να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό, να αναλογιζόμαστε για ποιούς λόγους αξίζει να «χαλιόμαστε» και για ποιούς όχι, να εκτιμάμε όσα έχουμε και να είμαστε ευγνώμονες για όσα «δεινά» δεν έχουν έρθει.
Ο ήλιος λάμπει πάντα πισω από τα σύννεφα και ας μην τον βλέπουμε!
Θα περάσει και η μπόρα αυτή!
Το θέμα είναι πώς θα είμαστε εμείς μετά από αυτή!
Πιο ταπεινοί, πιο μεταξωτοί, με κατανόηση, ενσυναίσθηση και ομαδικό πνεύμα ή «παρτάκιδες», εγωιστές, γκρινιάρηδες και χωρίς ατομική ευθύνη;
Σε τι λοιπόν θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες οι παραπάνω συμβουλές στην παρούσα στιγμή;
Στο να μπορέσουμε να διαχειριστούμε με ψυχραιμία και εσωτερική γαλήνη τις καταστάσεις που βιώνουμε και να έχουμε διαύγεια μυαλού, ώστε να πάρουμε σωστές αποφάσεις και να ενεργήσουμε με σύνεση προς όφελος δικό μας και των γύρω μας.
Στην πράξη στην καθημερινότητά σας:
– Οπλιστείτε με ψυχραιμία τις ημέρες αυτές,
– Mην κολλάτε στο «τι μας βρήκε», αλλά στο τι μπορώ να κάνω,
– Μείνετε μακριά από τον συνεχή βομβαρδισμό των media,
– Πάρτε ανάσες, τις χρειαζόμαστε,
– Ακούστε μουσική, διαβάστε ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης, κάντε χώρο στο σπίτι και στο μυαλό για κάτι «νέο»,
– Κρατήστε λίγο «ήσυχο» χρόνο για εσάς.
Όχι μόνο τώρα στην κρίση, αλλά απο εδώ και στο εξής για πάντα,
– Αρχίστε να «γυμνάζετε» το μυαλό. Και αυτό προπόνηση θέλει, ώστε να είναι υπηρέτης σας και όχι αφεντικό,
– Φορέστε το πιο φωτεινό σας χαμόγελο!
Και μόνο που συσπώνται οι μύες του προσώπου για χαμόγελο, το μυαλό προετοιμάζεται για καλές ιδέες και σκέψεις!
Αφήστε το ότι ένα χαμόγελο είναι σχεδόν πάντα μεταδοτικό!
– Πείτε ένα «ευχαριστώ» σε συνεργάτες, συναδέλφους και ανθρώπους που σας εξυπηρετούν!
Δεν ξέρουμε πότε θα περάσει όλο αυτό και σίγουρα τα απόνερά του θα επηρεάσουν για μεγάλο διάστημα όλους τους τομείς της ζωής μας, άλλον περισσότερο και άλλον λιγότερο.
Είτε θέλουμε να το δούμε είτε όχι, όλο αυτό είναι ένα ακόμη μάθημα ζωής.
Ποιό μπορεί λοιπόν να είναι το μάθημα από την κρίση αυτή;
Αν είναι ένα μάθημα που θα κρατούσα, είναι αυτό της ατομικής ευθύνης και της υπέρβασης.
Ας κάνουμε πράγματα για τους άλλους χωρίς να περιμένουμε αντάλλαγμα ή «ευχαριστώ».
Η προσδοκία της ανταπόδοσης κλέβει τη χαρά της χειρονομίας…
Μετά την κρίση, τα οικονομικά όλων θα δοκιμαστούν!
Όλοι θα κληθούμε να προσαρμοστούμε στη νέα πραγματικότητα.
Άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο.
Θα πρέπει λοιπόν από τη μία να «μάθουμε με λιγότερα» -θα μου πείτε την κρίση από το 2011 την ξεχνάμε; Φυσικά και όχι-.
Βλέποντας όμως πώς συνεχίζει να συμπεριφέρεται μια μεγάλη μερίδα πληθυσμού στη χώρα μας, προκειμένου να έχει π.χ. το πιο εξελιγμένο κινητό, σε κάνει να αναρωτιέσαι για τις «προτεραιότητες» που βάζουμε.
Επίσης, θα πρέπει να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε και να αποδώσουμε υπό συνθήκες μη οικονομικά ευνοϊκές, διότι όλη η οικονομία θα πληγεί.
Τα πάντα κινούνται γύρω από το χρήμα, τι θα μου δώσεις για να κάνω αυτό;
Εμείς έχουμε δώσει «αξία» σε αυτό!
Φυσικά και δεν απαξιώνω τα πάντα, γιατί στο τέλος του μήνα έχουμε να πληρώσουμε υποχρεώσεις.
Δεν θα αφήσω όμως αυτό ούτε να με πανικοβάλλει, ούτε να με αλλοτριώσει σαν άνθρωπο.
Αντιθέτως, θα προσπαθήσω να «γυρίσω» την κρίση αυτή υπέρ μου και ας με βρει με απώλειες.
Θα προσπαθήσω να βρω ξανά νόημα σε αυτό που κάνω και να είμαι ακόμα πιο αποδοτικός/η.
Τίποτα δεν θα γίνει μαγικά και τίποτα δεν θα μας χαριστεί!
Το πώς εμείς θα είμαστε μέσα μας μετά και από τη δοκιμασία αυτή και το τι παράδειγμα θα δώσουμε και στα παιδιά μας, είναι στο χέρι μας.
Ξέρω καλά πόσο εξαντλητικές και πόσο στα «κόκκινα» είναι αυτές ειδικά οι ημέρες για όσους βρίσκονται στις επάλξεις νοσοκομείων, φαρμακείων ή… πολιτικής προστασίας.
Το καύσιμο για να συνεχίσουμε βρίσκεται μέσα μας!
Ας είναι λοιπόν αυτή η κρίση η αφορμή για ενδοσκόπηση, για να δουλέψουμε με τον εαυτό μας, αλλά και να πάρουμε τον ρόλο μας ως πολίτες του κόσμου.
Εύα Αθανασοπούλου, Φαρμακοποιός, Σύμβουλος Επιχειρήσεων
www.MedicalManage.gr
