Η συλλογική συνείδηση της νόσου Covid-19…
Τίποτα δεν είναι τόσο μεταδοτικό όσο αυτός ο τύπος φόβου!
Ο φόβος που προκαλείται από τον νέο κορωνοϊό για τον επικείμενο θάνατο ενός ατόμου από τη λοίμωξη, αυξάνεται από την άνευ προηγουμένου αγχώδη παρακολούθηση των μέσων ενημέρωσης για τους θανάτους και με εικόνες από τις ΜΕΘ, παρά τις ενδείξεις ότι οι μισοί από αυτούς που έχουν μολυνθεί από αυτόν τον ιό είναι εντελώς ασυμπτωματικοί και η συντριπτική πλειοψηφία υποφέρει από μέτρια συμπτώματα που δεν απαιτούν ιατρική φροντίδα.
Επίσης, εκτιμάται ότι περισσότερο από το 99% αυτών που έχουν μολυνθεί θα επιβιώσουν (ειδικά εάν συμπεριλάβουμε και τα μη ελεγχόμενα ασυμπτωματικά άτομα).
Ο αναλογιστικός κίνδυνος ενός μολυσμένου ατόμου για θάνατο από COVID-19 είναι στην ίδια σειρά με τον θάνατο από ατύχημα.
Ο εποικοδομητικός φόβος παίζει ρόλο στην εστίαση της προσοχής των ανθρώπων και στην ανταπόκριση στις οδηγίες και τα μέτρα προστασίας.
Ωστόσο, η συνεχής καταμέτρηση των θανάτων, ο τρόμος αυτών που συμβαίνουν κυρίως στην Ιταλία, στην Ισπανία και στη Νέα Υόρκη, έχουν εισέλθει στη συλλογική ανθρώπινη συνείδηση και ίσως καταπατούν τις κοινωνικές και οικονομικές προσπάθειες για έξοδο από την κρίση του κορωνοϊού.
Φυσικά, δεν θα πρέπει να αγνοούμε την αυστηρή ανάγκη για προσωπική υγιεινή, την αυτο-απομόνωση όταν αρρωσταίνουμε και τη βραχυπρόθεσμη κοινωνική αποστασιοποίηση για την αποφυγή συμφόρησης των συστημάτων υγείας.
Ούτε τα δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων που θα μολυνθούν, και τον τεράστιο αντίκτυπο των σοβαρών επιπλοκών, το σύνολο των δεκάδων έως ίσως εκατοντάδων χιλιάδων ζωών που χάθηκαν και θα χαθούν στον κόσμο και τον πόνο που προκαλούν.
Είναι κάτι ανέλπιστο και τρομακτικό!
Ένα άλλο πράγμα που έγινε ιδιαίτερα συνειδητό σε αυτήν την πανδημία, είναι η σημασία που δόθηκε στο έργο των φαρμακοποιών, των ιατρών, των νοσηλευτών, και των άλλων επαγγελμάτων υγείας που συνδράμουν στην αντιμετώπιση αυτής της πανδημίας.
Αναδείχθηκε επίσης η κρίσιμη σημασία των ειδικών της επείγουσας περίθαλψης και των ΜΕΘ των νοσοκομείων.
Η επιτάχυνση της εφαρμογής της τηλε-υγείας από αυτήν την κρίση, ανοίγει μια νέα ημέρα για την πρόσβαση στην πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη, αλλά ίσως και σε μια επαναξιολόγηση για τον ρόλο των ιατρών και των φαρμακοποιών στην πρωτοβάθμια περίθαλψη.
Αυτή δεν είναι η ισπανική γρίπη του 1917/18, όταν η τεχνολογία υγείας ήταν ελάχιστη…
Τώρα έχουμε ένα υπέροχο δυναμικό αφοσιωμένων επαγγελματιών και εξαιρετική τεχνολογία, που ανταποκρίνεται όπως ποτέ άλλοτε.
Οι πολιτικοί μας ηγέτες και οι διαχειριστές υγειονομικής περίθαλψης, υπενθυμίζουν ότι η εξειδικευμένη εμπειρία στις πρώτες γραμμές, δεν είναι μόνο ένα εμπόρευμα, αλλά ένα κρίσιμο πλεονέκτημα και ένα απαραίτητο «μέσο παραγωγής» στη βιομηχανία υγειονομικής περίθαλψης – ιδιαίτερα όταν χτυπά μια τέτοια κρίση.
Αυτή η εμπειρογνωμοσύνη χρειάζεται ενίσχυση σε μια εποχή που οι περισσότεροι ιατροί δεν θα συνιστούσαν το ιατρικό επάγγελμα στα παιδιά τους, και οι ηθικοί κίνδυνοι συζητούνται.
Η μεγαλύτερη και πιο εξέχουσα θέση στον πίνακα διοικητικής ηγεσίας για τους κλινικούς ηγέτες πρέπει να είναι ένας στόχος:
Να συμπεριφέρονται το ίδιο και όχι μόνο σε περιόδους κρίσης…
Ίσως αυτό θα βοηθήσει στην πρόληψη ορισμένων μελλοντικών κρίσεων υγείας!
Είναι επίσης δελεαστικό να εκμεταλλευόμαστε συνειδητά ή ασυνείδητα μια κρίση, είτε πρόκειται για μέσα μαζικής ενημέρωσης που αναζητούν κλικ και viewers, για πολιτικούς που σημειώνουν πόντους, για παραγωγούς υγειονομικού υλικού που προσθέτουν χρήμα στους λογαριασμούς τους, ειδικούς που αναζητούν να είναι στο επίκεντρο για μεγαλύτερη φήμη ή ακόμη και αρθρογράφους που θέλουν αναγνωστικό κοινό.
Αυτό που μπορεί πραγματικά να χρειαστεί σε κάποιο σημείο είναι μια νηφάλια επανεκτίμηση του κατάλληλου ρόλου για όλους μας, στην εποικοδομητική ύφανση του συλλογικού κοινωνικοοικονομικού ιστού για τη βέλτιστη χρήση του – γνωρίζοντας ότι η θνησιμότητα συμβαίνει όχι μόνο σήμερα, αλλά δια μέσου των αιώνων.
Πόπη Χαραμή, Φαρμακοποιός
Χαραμή ΑΕ
www.MedicalManage.gr
