Η σχέση μεταξύ ασθενή – ιατρού περιλαμβάνει συμπεριφορές οι οποίες θα πρέπει να διευκολύνουν τον ασθενή να εκφραστεί.
Ο ασθενής έχει την τάση να παραπονείται και ο ιατρός οφείλει να ακούει και να τον καθησυχάζει.
Εσωτερική θετική συμπεριφορά από μέρους του ιατρού είναι να παρουσιάζω κάθε τι το αρνητικό όχι σαν καταστροφή που θα πανικοβάλλει τον ασθενή, αλλά σαν απλό δεδομένο με ελπίδες βελτίωσης και στη χειρότερη των περιπτώσεων με ελπίδες στασιμότητας στο μέλλον.
Η εκτίμησή σας στο πρόβλημά του δεν διαπραγματεύεται.
Προσδιορίστε ξεκάθαρα και κατανοητά τη διάγνωσή σας.
Το θεραπευτικό πλάνο δεν είναι εντολή που επιβάλλεται.
Χρειάζεται να κινητοποιείτε τον ασθενή να το ακολουθήσει.
Θα πρέπει να ξέρετε πώς να πείτε «όχι» και να δεχθείτε μια άρνηση.
Να κρατάτε την σωστή απόσταση από τον ασθενή.
Να σέβεστε την κατάστασή του και τις ανθρώπινες αξίες.
Η συμπεριφορά του ιατρού απέναντι σε έναν ασθενή είναι στενά συνδεδεμένη με την προσωπικότητα του. Παρόλα αυτά υπάρχει ένα ειδικό πλαίσιο συμπεριφοράς που εξασφαλίζει μια καλή ποιότητα σχέσης μεταξύ ασθενή και ιατρού.
Οι κύριες συμπεριφορές που εφαρμόζονται στη σχέση αυτή είναι:
Η κατανόηση, που εκφράζει μια προσπάθεια να κατανοήσετε το πρόβλημα του άλλου, έτσι όπως αυτός το βιώνει.
Βεβαιωθείτε ότι έχετε καλά καταλάβει το πρόβλημά του.
Η διερεύνηση, μέσα από τις ερωτήσεις, για να πάρετε πληροφορίες για την κατάστασή του που θα σας οδηγήσουν σε γνωματεύσεις ακόμη και για καταστάσεις που δεν αντιλαμβάνεται ο ασθενής.
Η βοήθεια, η στήριξη που πρέπει να γίνεται με λέξεις που καθησυχάζουν τον ασθενή και δημιουργούν κλίμα εμπιστοσύνης.
Αυτή η συμπεριφορά πρέπει να γίνεται σε μια κρίσιμη κατάσταση και για έναν περιορισμένο χρόνο, διότι διαφορετικά κινδυνεύει να καλλιεργήσει μια εξάρτηση στο πρόσωπό σας με απαίτηση για υπερβολική φροντίδα.
Η επεξήγηση, η ερμηνεία.
Αναζητάτε μια εξήγηση αλλά στο δικό σας πεδίο αναφοράς.
Αυτό που σας φαίνεται σημαντικό κινδυνεύει να ερμηνευτεί διαφορετικά από τα λεγόμενα του άλλου.
Η αξιολόγηση και η κριτική. Κάνετε μια κριτική στον άλλον σαν μια προσωπική σας εκτίμηση και οφείλετε να επιτρέψετε στον συνομιλητή σας να σας πει τη γνώμη του.
Η πρόταση , η συμβουλή είναι η απάντηση -λύση στο πρόβλημα με στόχο να αντιδράσει ο άλλος και ν’ αναλάβει δράση.
Φροντίστε να μην παραλείψετε τη φάση του να ακούστε τον ασθενή και να σεβαστείτε τον τρόπο που σας εκφράζει το πρόβλημά του.
Υπάρχουν 2 τύποι συμπεριφοράς
1. Αυτή που περιορίζει τον άλλο, δεν του δίνει αρμοδιότητες, δεν τον κάνει συνυπεύθυνο.
2. Αυτή που κινητοποιεί.
Η αρνητική στάση και συμπεριφορά, οι αρνητικές σκέψεις, οδηγούν στο φόβο και την αναστολή.
Ο ασθενής δεν τολμά να πάρει τα ρίσκα του ή να δοκιμάσει νέες μεθόδους, φοβάται τους κινδύνους και την αποτυχία.
Με τη μέθοδο της επιμόρφωσης και επεξήγησης μπορούμε να υπερπηδήσουμε αυτές τις αντιστάσεις του ασθενή.
Αντίθετα η θετική στάση και συμπεριφορά ενθαρρύνει και καταξιώνει.
π.χ. το να επιβραβεύσεις έναν υπομονετικό ασθενή ή έναν επιμελή ασθενή.
• Όταν δίνετε οδηγίες προβάλλετε τα οφέλη, πχ το πόσο απλή είναι μια εξέταση ή μια επέμβαση, ή το πόσο σημαντική είναι για την υγεία του.
• Βρείτε τρόπους να απαλύνετε το πρόβλημα του, δίνοντας μια αισιόδοξη προοπτική.
Κατανοώ, θέλετε να απαλύνεται αυτούς τους πόνους για να μπορείτε ξανά να ασχολείστε με το άθλημα σας;”
• Η θετική εσωτερική συμπεριφορά δεν σημαίνει ότι παραγκωνίζουμε το πρόβλημα, αλλά παρουσιάζουμε έτσι τα πράγματα ώστε να προβάλλουμε ένα πιο αισιόδοξο αποτέλεσμα από τη σημερινή κατάσταση.
Η “διεκδίκηση” από μέρους του ιατρού
Αυτή η συμπεριφορά από μέρους του ιατρού στηρίζεται πάνω στο να ακούει τον άλλον , να ρωτά και να προτείνει λύσεις και δράσεις ξεκάθαρες και με θετικό αποτέλεσμα.
• Θα πρέπει να ξέρει να λέει ΟΧΙ και σε ποιες περιπτώσεις
• Να κρατά τις αποστάσεις
• Να εκφράζει ξεκάθαρα μια απαίτηση ή μια άρνηση
• Να κάνει κριτική με το σωστό τρόπο
• Να τηρεί μια συμπεριφορά εμπιστευτικότητας
Τα πλεονεκτήματα αυτής της στάσης από μέρους του ιατρού είναι:
• O σεβασμός στις ανθρώπινες αξίες,
• H καλύτερη και ξεκάθαρη επικοινωνία με συγκεκριμένους και σαφείς στόχους και
• H ξεκάθαρη έκφραση της γνώμης που αποτρέπει κάθε κρυφή κριτική.
Η επικοινωνία του σώματος
• Κατά τη διάρκεια μιας συναλλαγής, το σώμα εκπέμπει ξεχωριστά μηνύματα παράλληλα με τα εκφραζόμενα από τον προφορικό λόγο. Τα λεκτικά και μη λεκτικά μηνύματα μπορεί να συγκλίνουν ή όχι
• Ο συγχρονισμός είναι μια συμπεριφορά μιμητισμού του σώματος που γεννά μια αίσθηση αρμονίας και κάνει το συνομιλητή μας να αισθάνεται άνετα, βελτιώνει την ποιότητα της σχέσης και ενισχύει την εμπιστοσύνη κατά την επαφή
• Κάθε άτομο όταν επικοινωνεί έχει μια προτίμηση ακουστική, οπτική, αισθήσεων, κινήσεων, λέξεων
Αν την κατανοήσουμε και προσπαθήσουμε να είμαστε σε συγχρονισμό με τον συνομιλητή μας, αυτό βελτιώνει την επαφή.
Γνωρίζουμε ότι η συμμετοχή του σώματος στην επικοινωνία παίζει ένα πρωταρχικό ρόλο.
Σημάδια και μηνύματα του σώματος εκδηλώνονται πιο γρήγορα από τα λόγια.
Στην ουσία η νοητική εκδήλωση κάθε μηνύματος προηγείται της δράσης.
Κατά τη διάρκεια που σκεπτόμαστε, το σώμα αντιδρά και εκπέμπει μηνύματα.
Παρατηρώντας τον συνομιλητή μας
Όσο σημαντικό είναι να ακούμε τον συνομιλητή μας τόσο σημαντικό είναι να παρατηρούμε τις εκφράσεις και τις κινήσεις του.
Τη γλώσσα του σώματος είναι εύκολη να την κατανοήσουμε διότι το σώμα πάντα λέει την αλήθεια:
• Το σώμα μπροστά, δείχνει ενδιαφέρον
• Οι ωμοί και το στήθος χαλαρωμένοι, δείχνει άνεση
• Το κεφάλι κάνει όχι, δείχνει διαφωνία
• Τα χέρια σταυρωμένα, δείχνει αμφισβήτηση
• Η συνεχής κίνηση περά δώθε, δείχνει ανησυχία
