Η συναισθηματική νοημοσύνη επιτρέπει στους ιατρούς να δείχνουν συμπόνοια στους ασθενείς τους, στους φροντιστές των ασθενών τους και στους συναδέλφους τους.
Μερικά παραδείγματα όπου διαπιστώνεται η ανάγκη του κλινικού ιατρού να αποκτήσει εμπειρία στο πεδίο της συναισθηματικής νοημοσύνης, είναι το να γνωρίζει πότε πρέπει να κρατήσει το χέρι μιας μητέρας που αγωνιά, πότε πρέπει να καθίσει σιωπηλός κοντά σε έναν ασθενή που παλεύει με την κατάθλιψη ή πότε να θέσει σε αμφισβήτηση τις φτωχές διατροφικές συνήθειες ενός παιδιού.
Το να ξεχωρίζετε πότε πρέπει να πείτε λόγια που ενθαρρύνουν, να μοιραστείτε ένα δίδαγμα ή απλά να ακούσετε έναν συνάδελφο που παλεύει σκληρά, προέρχεται από πολλά χρόνια ανάπτυξης διαπροσωπικών σχέσεων με ανθρώπους που συναντάτε και μοιράζεστε τη ζωή σας μαζί τους.
Με το να ακούτε προσεκτικά και επισταμένα, όταν αντιλαμβάνεστε τις απορίες και τις αγωνίες, γίνεστε πιο προσιτός και άξιος εμπιστοσύνης.
Ποτέ δεν πρέπει να απαξιώνετε την επίδραση που έχουν στους ασθενείς που φροντίζετε και στους ανθρώπους που συναναστρέφεστε καθημερινά, οι εκφράσεις του προσώπου, η στάση του σώματος και ο τόνος της φωνής σας.
Το πόσο μπορεί ένα ανιδιοτελές και ειλικρινές χαμόγελο να κατευνάσει τις ανησυχίες ενός ασθενή και να προσφέρει σε μια στιγμή παρηγοριά και ηρεμία.
Είναι συχνά οι απλές χειρονομίες ευγένειας, σεβασμού και θαυμασμού, αυτές που μπορούν να βοηθήσουν να αναπτυχθούν σχέσεις εμπιστοσύνης με ασθενείς, φροντιστές και συναδέλφους.
Να δηλώνετε την παρουσία σας, να είστε αυθεντικοί, να είστε συμπονετικοί και οι άνθρωποι τους οποίους εξυπηρετείτε και βοηθάτε σίγουρα θα σας ανταμείψουν με την εμπιστοσύνη τους.
Δημοσιευμένες έρευνες επιβεβαιώνουν ότι οι ιατροί που μπορούν να αλληλοεπιδρούν συναισθηματικά με τους ασθενείς, έχουν καλύτερη έκβαση των παθήσεων και υψηλότερους βαθμούς ικανοποίησης των ασθενών τους.
Όταν ένας ασθενής αντιλαμβάνεται ότι ο ιατρός του νοιάζεται και ακούει τις ανησυχίες του, είναι πιο πιθανόν να συμμορφώνεται με τις συστάσεις του και να πραγματοποιεί τις απαραίτητες επισκέψεις follow up.
Δεν θα έπρεπε να είναι αυτά για τα οποία θα έπρεπε να αγωνίζεται ένας ιατρός;
Αξίζει να σημειωθεί ότι καθώς ο τομέας της υγειονομικής περίθαλψης θα μεταβεί από ένα μοντέλο αποζημίωσης με βάσει ένα κόμιστρο για κάθε υπηρεσία, σε ένα σύστημα που να βασίζεται σε αξίες και εμπειρίες, και συνεπώς οι απολαβές των ιατρών θα είναι συνδεδεμένες με την έκβαση των παθήσεων και την ικανοποίηση των ασθενών.
Ουσιαστικά, οι ιατροί θα αποζημιώνονται για την ποιότητα της φροντίδας που παρέχουν.
Η αντιμετώπιση των ασθενών και των οικογενειών τους, με τρόπο που να αποδεικνύει συναισθηματική νοημοσύνη, αφοσίωση και συμπόνοια, αντιπροσωπεύει μία ευκαιρία αμοιβαίου οφέλους για όλους.
Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να αποφύγετε την εργασιακή εξάντληση και σας βοηθά με συνέπεια να αναζωογονηθείτε και να προετοιμαστείτε για την επόμενη ημέρα στη δουλειά.
Με την πάροδο των ετών, διαπιστώθηκε ότι για να είστε παρόντες και να συνεχίσετε να νοιάζεστε για τις ανάγκες των άλλων, θα πρέπει πρώτα να φροντίζετε τον εαυτό σας. Συνεχίζουμε να βελτιώνουμε τη συναισθηματική νοημοσύνη με βάση τη θετική αλληλεπίδραση και την εποικοδομητική κριτική που λαμβάνουμε από τους ανθρώπους γύρω μας.
Επίσης γνωρίζουμε ότι ακμάζουμε και μεγαλώνουμε καλύτερα όταν παρατηρούμε και επωφελούμαστε από τη συναισθηματική νοημοσύνη των άλλων.
Αυτοί που μας καθοδηγούν με το παράδειγμά τους μας ενθαρρύνουν πάντα.
Όταν κάποιος σας λέει: «Κάνετε καταπληκτική δουλειά!» αισθάνεστε ότι σας εκτιμάνε.
Όταν ένας γείτονας έρχεται προς το μέρος σας και σας ρωτά για την ημέρα σας, σας θυμίζει ότι οι άνθρωποι νοιάζονται ακόμη και ότι είστε και εσείς άνθρωπος, όχι μια μηχανή που δουλεύει.
Για παράδειγμα, όταν περπατάτε στη γειτονιά σας και ένας ευγενικός κύριος σας χαιρετά επειδή σκύψατε ελαφρά το κεφάλι σας για να δείξετε ότι αναγνωρίζετε την παρουσία του, αντιλαμβάνεστε πόσο σας εκτιμούν όταν κάποιος αφιερώνει τον χρόνο του για εσάς.
Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι σίγουρα ένας δρόμος διπλής κατεύθυνσης, αλλά μερικές φορές μπορεί να είναι επίσης και ένα απλό πεζοδρόμιο!
