Η τεχνητή νοημοσύνη είναι προ των πυλών, ελεύθερη και αχαλίνωτη, έτοιμη να δείξει τις ικανότητες της και να αλλάξει τα μέχρι του παρόντος δεδομένα στον κόσμο.
Κατά την προηγούμενη τεχνολογική επανάσταση, τα μηχανήματα εφευρέθηκαν για να κάνουν το «φυσικό έργο».
Σε αυτήν την τεχνολογική επανάσταση, τα καινοτόμα μηχανήματα εφευρίσκονται για να εκτελούν το έργο της σκέψης.
Είναι ευρέως γνωστό ότι ο τομέας της ιατρικής αποτελεί τον επιστημονικό τομέα με την περισσότερη νοημοσύνη.
Η αλήθεια είναι πως η τεχνητή νοημοσύνη υπάρχει ήδη… στο παρόν!
Ο όρος «τεχνητή νοημοσύνη» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1956, από τον John Mc Carthy, για να περιγράψει ένα θερινό εργαστήριο με την ονομασία “The Dartmouth Summer Research Project on Artificial Inteligence” στο οποίο συζητήθηκαν οι «μηχανές που σκέπτονται».
Θεωρούσε ότι ο όρος ήταν ουδέτερος και πως απλώς αποτελούσε μια διάκριση μεταξύ τεχνητής μηχανής ή υπολογιστικής νοημοσύνης, σε σύγκριση με τη φυσική ανθρώπινη νοημοσύνη.
Ένας από τους πιο απλούς εγκυκλοπαιδικούς ορισμούς για την τεχνητή νοημοσύνη ερμηνεύεται ως η ικανότητα της μηχανής να μπορεί να μιμείται την ανθρώπινη συμπεριφορά και την ευφυΐα.
Η τεχνητή νοημοσύνη περιγράφεται επίσης ως ισχυρή και ως αδύναμη.
Τα αδύναμα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης έχουν συγκεκριμένη νοημοσύνη, ενώ η ισχυρή τεχνητή νοημοσύνη έχει γενική νοημοσύνη και ονομάζεται επίσης γενική τεχνητή νοημοσύνη ή AGI (artificial general intelligence).
Η τεχνητή νοημοσύνη είναι η άριστη ικανότητα εκτέλεσης ενός συγκεκριμένου έργου, όπως η περίπτωση του υπολογιστή με την ονομασία Deep Blue, ο οποίος κατασκευάστηκε από την IBM και το 1997 κατάφερε να νικήσει τον παγκόσμιο πρωταθλητή στο σκάκι Γκάρι Κασπάροφ.
Η αδύναμη τεχνητή νοημοσύνη βοηθά τα ψηφιακά δεδομένα να μετατραπούν σε χρήσιμες πληροφορίες, ανιχνεύοντας πρότυπα και πραγματοποιώντας προβλέψεις.
Τα υπάρχοντα συστήματα που ισχυρίζονται ότι χρησιμοποιούν την «τεχνητή νοημοσύνη» λειτουργούν θα λέγαμε ως αδύναμη τεχνητή νοημοσύνη, επικεντρωμένα σε ένα στενά καθορισμένο συγκεκριμένο πρόβλημα.
Η ισχυρή τεχνητή νοημοσύνη είναι ένα υποθετικό υπολογιστικό σύστημα το οποίο θα σκέφτεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που σκέφτεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος, θα έχει κρίση, θα προβληματίζεται, θα επικοινωνεί, θα μαθαίνει, κ.λπ.
Το έργο αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο στην επίλυσή του και μέχρι σήμερα δεν έχει εφευρεθεί.
Ο απώτερος στόχος… είναι η γενική τεχνητή νοημοσύνη ή AGI (artificial general intelligence).
Υπάρχει επίσης και μια τρίτη ενδιάμεση κατηγορία, όπου η πλειοψηφία της ανάπτυξης της τεχνητής νοημοσύνης λαμβάνει χώρο σήμερα.
Είναι το πεδίο της μηχανικής εκμάθησης: οι υπολογιστές που χρησιμοποιούν την ανθρώπινη λογική για να καθοδηγούν την εκτέλεση των εργασιών χωρίς να αναπαράγουν τέλεια την ανθρώπινη γνώση.
Ο υπολογιστής Watson της IBM, χρησιμοποιεί την ανθρώπινη λογική εξετάζοντας χιλιάδες κομμάτια κειμένων, αναγνωρίζοντας πρότυπα και ζυγίζοντας τα στοιχεία.
Προσθέτοντας και συνδέοντας όλα τα στοιχεία, έχει την δυνατότητα να δώσει μια απάντηση.
Αυτό είναι ένα παράδειγμα τεχνητής νοημοσύνης, το οποίο δεν συγκαταλέγεται επακριβώς στην ανθρώπινη λογική, αλλά εμπνέεται από αυτήν και βασίζεται στα τρία στάδια: πρότυπο, πρόβλεψη και εκμάθηση.
Οι πρακτικές εφαρμογές της μηχανικής εκμάθησης περιλαμβάνουν βελτιωμένο περιεχόμενο χρηστών στο Pinterest, ευρεία επεξεργασία εικόνων στο Yelp, χρήση chatbots στο Facebook, επιμέρους χρονοδιαγράμματα στο Twitter κ.λπ.
Στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, οι υπολογιστές Watson της IBM χρησιμοποιούν τη μηχανική εκμάθηση και παράγουν προτάσεις για τη θεραπεία του καρκίνου.
Η τεχνολογία αυτή, καθώς και η αλγοριθμική τεχνητή νοημοσύνη, χρησιμοποιούνται σήμερα από τα νοσοκομεία για την ανίχνευση εγκεφαλικών επεισοδίων, κ.λπ.
Η επιστήμη των δεδομένων, περιλαμβάνει την τεχνητή νοημοσύνη και τη μηχανική εκμάθηση.
Είναι λοιπόν η επιστήμη η οποία προσπαθεί να τελειοποιήσει την λειτουργία των υπολογιστών, χωρίς να προγραμματίζονται από ανθρώπινο χέρι.
Αυτό είναι το βασίλειο της βαθιάς εκμάθησης, των συνελικτικών νευρωνικών δικτύων και των σκεπτόμενων υπολογιστών.
Ενδεχομένως αυτές οι έννοιες να δημιουργούν την ανησυχία και τον φόβο ότι κάποια στιγμή, με κάποιο τρόπο, οι μηχανές θα προσομοιώσουν τη δική τους ανθρώπινη λογική και δεν θα ελέγχονται πλέον από εμάς.
Είναι αυτή η γενική έλλειψη εμπιστοσύνης που αφήνει την τεχνητή νοημοσύνη στο περιφερειακό μας όραμα.
Ας εστιάσουμε στην τεχνητή νοημοσύνη και σε όλες τις σχετικές ορολογίες, ώστε να κατανοήσουμε πώς η τεχνολογία αυτή φέρνει την επανάσταση στον κόσμο της ιατρικής, επειδή η αλήθεια είναι ότι τη χρησιμοποιούμε ήδη!
Αντώνης Σακάλογλου, Σύμβουλος Επιχειρηματικής Ανάπτυξης, PhD
ΧΑΡΑΜΗ ΑΕ
www.MedicalManage.gr
