Ο οικογενειακός γιατρός, μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν σχεδόν η μόνη πηγή ιατρικών πληροφοριών που είχαν πρόσβαση οι ασθενείς.
Τώρα, λίγοι άνθρωποι χρειάζονται να τους ενημερώσουν για τα τελευταία νέα σε θέματα υγείας, αφού μπορούν να τα μάθουν από το διαδίκτυο.
Σήμερα, ο ρόλος του γιατρού είναι να βοηθήσει τον ασθενή να κατανοήσει όλα αυτά.
Προκειμένου να γίνει αυτό, πρέπει ο ιατρός να προβάλει την επιστημοσύνη του, χωρίς όμως να βάλει τον εαυτό του σε οποιοδήποτε είδος βάθρου απέναντι στον ασθενή.
Στον πολιτισμό μας, όπως αποδεικνύεται από τις ιστορίες που διαβάζουμε, τις ταινίες που παρακολουθούμε και πολλούς από τους τρόπους με τους οποίους αλληλεπιδράμε με τον κόσμο, οι άνθρωποι βλέπουν τον εαυτό τους ως ήρωες της ζωής τους, σαν τους κύριους ηθοποιούς στις αφηγήσεις τους.
Οι περισσότεροι Δυτικοί επιθυμούν να φτάσουν σε υψηλότερα επίπεδα δεξιοτήτων, status, υγείας ή πλούτου.
Εμείς γενικά, δεν προσπαθούμε να ομοιάσουμε με ήρωες που είναι άψογοι και προφανώς πολύ καλύτεροι από εμάς, αλλά ασχολούμαστε κυρίως με προϊόντα, εταιρείες και επαγγελματίες που μας βοηθούν να προχωρήσουμε προς τους προσωπικούς μας στόχους.
Η σημερινή επιχειρησιακή βιβλιογραφία παροτρύνει τους επιχειρηματίες και τους ηγέτες των επιχειρήσεων να αναλάβουν έναν υποστηρικτικό ρόλο προς τον περίγυρό τους, αντί να προβάλουν τα επιτεύγματά τους ή την εμπειρία τους.
«Να είσαι ο καθοδηγητής, όχι ο ήρωας» είναι ένα απόσπασμα από τον Donald Miller του StoryBrand.
Τα αφηγήματα που κυριαρχούν σήμερα, παρουσιάζουν έναν ήρωα ανασφαλή ο οποίος αντιμετωπίζει προκλήσεις, ενώ ταυτόχρονα φτάνει σε υψηλότερο επίπεδο γνώσης και υποστηρίζεται από έναν καθοδηγητή ο οποίος είναι γηραιότερος ή σοφότερος (Obi-Wan Kenobi ή Yoda), αλλά σε καμία περίπτωση δεν ανταγωνίζεται με το νεαρό ήρωα.
Αυτοί οι χαρακτήρες τελικά δεν απέδειξαν τίποτα.
Δείχνουν ότι είναι απόλυτα ικανοί, και όμως σχεδόν απομακρυσμένοι από τον ίδιο τους τον εαυτό και τους άλλους.
Αυτός είναι ένας χρήσιμος τρόπος για τους γιατρούς να σκεφτούν τον εαυτό τους.
Πρέπει να υποστηρίξουν τους ασθενείς τους στην προσπάθειά τους για υγεία και ευτυχία. Πρέπει να τους καθοδηγήσουν να μάθουν να επιλέγουν μόνοι τους.
Δεν μπορούν να τους επιβάλουν να κάνουν πράγματα που δεν βλέπουν και δεν αισθάνονται να κάνουν μόνοι τους.
Και φυσικά οι γιατροί δεν έχουν κανένα δικαίωμα να αναμένουν ότι θα ακολουθούν οι ασθενείς πάντα τις συμβουλές τους.
Οι μετρήσεις ποιότητας των υπηρεσιών σας μπορούν να σας κάνουν να αισθανόσαστε ότι είσαστε οι κύριοι χαρακτήρες ή οι ήρωες στις αλληλεπιδράσεις σας με τους ασθενείς σας. Τα αποτελέσματα των προσπαθειών σας μπορούν να σας κάνουν να νιώσετε την επιτυχία ή την αποτυχία.
Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να δημιουργήσει άγχος εργασίας και εξάντληση.
Αντίθετα με την υιοθέτηση και τη διατήρηση του ρόλου του καθοδηγητή, οι γιατροί μπορούν να διατηρήσουν την αντοχή και τον ενθουσιασμό τους σε κάθε συνάντηση με τον ασθενή.
Προσφέροντας καθοδήγηση, κάθε ασθενής είναι ελεύθερος να επιλέξει αν θα δεχτεί ή όχι τα λόγια της γνώσης σας.
