Ο τρόπος με τον οποίο οι γιατροί αντιμετωπίζουν την ανάγκη των ασθενών για ενημέρωση έχει αλλάξει σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες.
Πριν από εξήντα χρόνια, η ιατρική ήταν πολύ πιο πατερναλιστική από ό, τι είναι τώρα, αν και ορισμένοι θα έλεγαν ότι συνεχίζει να είναι.
Ωστόσο, όχι πολύ καιρό πριν, ήταν σύνηθες για τους γιατρούς να μην λένε στους ασθενείς ή στις οικογένειές τους σχεδόν τίποτα για το τι συνέβαινε.
Το τεκμήριο ήταν πάντα το ίδιο: ο γιατρός γνωρίζει καλύτερα.
Η εξήγηση αυτής της στάσης ήταν ότι, λέγοντας στους ασθενείς και στις οικογένειές τους την αλήθεια, εξηγώντας με ακρίβεια του τι συνέβαινε με έναν τρόπο που μπορούσαν να καταλάβουν, θα τους έθετε ένα παράλογο ψυχικό βάρος το οποίο μόνο ο γιατρός είχε τη δύναμη του χαρακτήρα να αντέξει.
Ως επάγγελμα, οι γιατροί δεν υποστηρίζουν πλέον αυτήν την άποψη.
Σήμερα υποστηρίζουν, ή τουλάχιστον θα έπρεπε, ότι οι ασθενείς είναι αυτοί που ελέγχουν τη φροντίδα τους.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ασθενείς παίρνουν όλες τις αποφάσεις και επιλέγουν όλες τις πτυχές του τι θα κάνει ο γιατρός, αλλά αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς είναι υπεύθυνοι για σημαντικές αποφάσεις που επηρεάζουν το σώμα τους.
Για δε τα παιδιά, αυτό σημαίνει ότι οι γονείς κάνουν τις βασικές επιλογές.
Είναι υποχρέωση του γιατρού να τους εξηγήσει, με τρόπο που μπορούν να καταλάβουν, τι συμβαίνει με το παιδί τους και τι προτίθεται να κάνει γι’ αυτό.
Μερικές φορές οι γονείς αισθάνονται σαν να επιβάλουν στον γιατρό, σπαταλώντας τον χρόνο του, όταν τον ζητούν να τους πείσει ότι αξιολογεί το παιδί τους με τον καλύτερο τρόπο.
Αυτό σίγουρα δεν ισχύει.
Ο γιατρός που δεν προτίθεται να εξηγήσει, μπορεί να αντιδράσει, είτε μη απαντώντας στις ερωτήσεις τους, είτε υπονοώντας ότι από ευγένεια απαντά σε αυτές.
Δεν τους κάνει χάρη όμως.
Η απάντηση στις ερωτήσεις τους είναι μέρος της δουλειάς του.
Οι γονείς που βλέπουν ότι το παιδί τους αξιολογείται από έναν γιατρό που δεν εξηγεί τίποτα από μόνος του, θα πρέπει απλώς να τον πιέσουν για απαντήσεις έως ότου ικανοποιηθούν.
Γενικά δεν υπάρχει ανάγκη για αντιπαράθεση.
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν γιατροί που δεν εξηγούν και πιστεύουν ότι εξηγούν ικανοποιητικά τα πράγματα, και πραγματικά εκπλήσσονται όταν τους λένε ότι δεν το κάνουν.
Υπάρχουν μερικοί γιατροί που κάνουν μια αρκετά καλή δουλειά εξηγώντας τι πιστεύουν ότι είναι το πρόβλημα, αλλά που για κάποιο λόγο αντιστέκονται να λένε στους γονείς τις λεπτομέρειες σχετικά με τις εξετάσεις που ζητούν.
Οι γιατροί σαν κι αυτούς συχνά λένε στους γονείς: «Θα κάνουμε μερικές εξετάσεις» και το αφήνουν εκεί.
Αλλά οι γονείς είναι αυτοί που θα πρέπει να εξηγήσουν στα παιδιά τους τι συμβαίνει, οπότε πρέπει να γνωρίζουν σαφείς λεπτομέρειες για το τι πρόκειται να συμβεί.
Οποιοσδήποτε γονέας έχει αντιμετωπίσει την ερώτηση «Μαμά γιατί;» ενός πενταετούς παιδιού.
Μιλήστε λοιπόν στους γονείς σχετικά με αυτές τις απαραίτητες εξετάσεις, ειδικά εάν περιλαμβάνουν κάτι οδυνηρό για το παιδί τους και εξηγήστε τους τα πάντα όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται.
