Μια μελέτη που διεξήχθη από Ολλανδούς ερευνητές προτείνει ότι ενώ ορισμένες παραλλαγές μπορεί εν μέρει να ξεφύγουν από τη χυμική απόκριση που προκαλείται από τον εμβολιασμό, η κυτταρική απόκριση δεν επηρεάζεται από παραλλαγές μεταλλάξεων. Αυτά τα αποτελέσματα εμφανίστηκαν στο “Science Immunology”.
«Η εμφάνιση παραλλαγών SARS-CoV-2 που φέρουν μεταλλάξεις στην πρωτεΐνη Spike, έχει προκαλέσει ανησυχίες σχετικά με την πιθανότητα διαφυγής του ανοσοποιητικού συστήματος», λένε οι συγγραφείς.
Σε μια ομάδα 121 επαγγελματιών υγείας που έλαβαν εμβόλιο mRNA της Pfizer, διερεύνησαν τη χυμική και κυτταρική ανοσοαπόκριση σε άγριου τύπου SARS-CoV-2, καθώς και σε βρετανικές παραλλαγές (B.1.1.7) και αυτήν της Νότιας Αφρικής (B.1.351).
Αυτές οι δύο παραλλαγές χαρακτηρίζονται συγκεκριμένα από την παρουσία της μετάλλαξης Ν501Υ, που σχετίζεται με αυξημένη συγγένεια για τον υποδοχέα ACE2.
Από τους συμμετέχοντες, οι 33 είχαν μια ήπια μορφή μόλυνσης Covid – κανένας δεν είχε μολυνθεί με μια παραλλαγή που φέρει τη μετάλλαξη N501Y.
Μετά τη λήψη μιας δόσης του εμβολίου, είχαν αυξημένα επίπεδα λειτουργικών αντισωμάτων και Τ λεμφοκυττάρων, ειδικά για το SARS-CoV-2.
«Επιβεβαιώνουμε λοιπόν ότι μία εφάπαξ δόση εμβολίου BNT162b2 mRNA είναι επαρκής για να προκαλέσει ισχυρές ανοσολογικές αποκρίσεις σε άτομα που νόσησαν και θεραπεύτηκαν από την Covid-19, τόσο σε χυμικό όσο και σε κυτταρικό επίπεδο», συνοψίζουν οι συγγραφείς.
Σε ορο-αρνητικούς εργαζομένους στην υγειονομική περίθαλψη, μια ανοσοαπόκριση μπορούσε να παρατηρηθεί μετά από μια πρώτη δόση, αλλά χρειάστηκαν δύο δόσεις για να επιτευχθούν επαρκή υψηλά επίπεδα αντισωμάτων και κυτταρικών αποκρίσεων.
Μια προστατευτική κυτταρική απόκριση έναντι σοβαρών μορφών
Σύμφωνα με τη μελέτη, τα αντισώματα που προκλήθηκαν από τον εμβολιασμό ήταν ικανά να εξουδετερώσουν τις παραλλαγές Β.1.1.7 και Β.1.351.
Ωστόσο, παρατηρήθηκε μια ικανότητα εξουδετέρωσης δύο έως τέσσερις φορές χαμηλότερη σε σύγκριση με τον αρχικό ιό με την παραλλαγή Β.1.351.
Όσον αφορά την κυτταρική απόκριση, οι ερευνητές δεν παρατήρησαν καμία διαφορά όσον αφορά την ενεργοποίηση των λεμφοκυττάρων Τ CD4 + σε απόκριση σε παραλλακτικά αντιγόνα, «γεγονός που υποδηλώνει ότι οι πρωτεΐνες S των παραλλαγών δεν διαφεύγουν της ανοσίας που προκαλείται από τα λεμφοκύτταρα. πρωτεΐνη του ιού άγριου τύπου», λένε.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, η αδύναμη χυμική προστασία θα μπορούσε να αυξήσει τον κίνδυνο μόλυνσης με αυτές τις παραλλαγές, ειδικά όταν οι τίτλοι αντισωμάτων μειώνονται μετά τον εμβολιασμό.
{module title=”Adsence article”}
Παρ’ όλα αυτά, «η προστασία έναντι σοβαρών μορφών που προκαλούνται από αυτές τις ανησυχητικές παραλλαγές μπορεί ακόμα να παρέχεται με διασταυρούμενη αντιδραστική ανοσία που προκαλείται απο Τ λεμφοκύτταρα ειδικά στον SARS-CoV-2», επισημαίνουν.
{module title=”Υπογραφή”}
