Η σουηδική λέξη για τον ιατρό είναι το “läkare”, που σημαίνει κυριολεκτικά θεραπευτής.
Αυτό φαίνεται πολύ πιο σωστό από τον αμερικανικό όρο “physician”, ο οποίος προέρχεται από το «φυσικό», και τα καθαρτικά που θεωρούνταν ότι απαλλάσσουν το σώμα από τα δηλητήρια και τις ακαθαρσίες.
Αλλά οι γιατροί, στην πραγματικότητα, είναι θεραπευτές πολύ λιγότερο συχνά από ό, τι πιστεύουν.
Όσο περισσότερο μαθαίνουμε για το πώς λειτουργεί το σώμα, τόσο περισσότερο πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάθε ασθενής θεραπεύει τον εαυτό του με κάποιες οδηγίες από τους ιατρούς.
Μπορεί οι γιατροί να προτείνουν μια αλλαγή στη διατροφή, αλλά δεν είναι εκεί για να δουν τι κάνουν οι ασθενείς με τις συμβουλές που τους δίνουν.
Μπορεί να συνταγογραφήσουν ένα φάρμακο, αλλά γνωρίζουν ότι πολλές από τις συνήθεις θεραπείες που υπάρχουν στο οπλοστάσιο είναι μόνο οριακά καλύτερες από το εικονικό φάρμακο.
Κατανοώντας λίγο από ψυχονευροανοσολογία, πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι προσδοκίες των ασθενών επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την αποτελεσματικότητα των θεραπειών, ακόμη και των χειρουργικών επεμβάσεων.
Αυτό μας οδηγεί πολλά χρόνια πίσω στα λόγια του Ιπποκράτη:
«Αφήστε την τροφή να είναι το φάρμακο και το φάρμακό σας να είναι τροφή σας», ή
«Το περπάτημα είναι το καλύτερο φάρμακο του ανθρώπου» καθώς και
«Η φυσική θεραπευτική δύναμη στον καθένα μας είναι η μεγαλύτερη δύναμη στο να γίνει καλά».
Αυτά τα αποσπάσματα φαίνονται ιδιαίτερα σημαντικά στον αγώνα της ιατρικής με τις χρόνιες ασθένειες των καιρών μας, όπως καρδιακές παθήσεις, διαβήτης, αρθρίτιδα.
Όλες αυτές οι ασθένειες, τουλάχιστον εν μέρει, είναι αυτοάνοσες στην παθοφυσιολογία τους.
Εάν το σώμα μπορεί να επιτεθεί και να καταστρέψει κάτι, έχει επίσης τη δυνατότητα να κάνει το αντίθετο, να θεραπεύσει.
Επομένως, η δουλειά των ιατρών είναι να παρέχουν τη βασική ιατρική περίθαλψη και να εμπνέουν τους ασθενείς, να ενδυναμώνουν τον ψυχισμό τους ή ό, τι ονομάζεται «αφύπνιση του αυτοθεραπευτικού δυναμικού», όπως η καλή διατροφή, η σωματική δραστηριότητα, ο καλός ύπνος, οι υγιείς σχέσεις.
Η φροντίδα των συναισθηματικών αναγκών, η πίστη, η εμπιστοσύνη και η αισιοδοξία μπορούν τελικά να επιφέρουν ένα καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα.
