Η συνήθης αντίληψη γύρω από έναν γιατρό, είναι πως είναι ένας άνθρωπος εξ ολοκλήρου αφιερωμένος στη μελέτη και το διάβασμα.
Ένας άνθρωπος που από παιδί ήταν αριστούχος, με διακρίσεις, βραβεία και συμμετοχή σε μαθητικούς διαγωνισμούς.
Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν, πως υπάρχει μία τάση εξιδανίκευσης των γιατρών, παραβλέποντας το γεγονός πως και αυτοί είναι άνθρωποι, έχοντας ανάλογες αδυναμίες όπως όλοι μας.
Οι γιατροί, κάνουν τα ίδια λάθη με όλους. Μάλιστα, συχνά συμβαίνει να κάνουν και περισσότερα λάθη από τον μέσο άνθρωπο.
Και αυτό, μέσα σε ένα απολύτως λογικό πλαίσιο, καθώς μεγάλο μέρος της νεανικής ενήλικης ζωής τους το περνούν όντας αφιερωμένοι σε μια προκαθορισμένη πορεία σταδιοδρομίας.
Ο δρόμος αυτός δεν είναι εύκολος, απαιτεί τεράστια επένδυση χρόνου και ενέργειας, γεγονός το οποίο δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ενασχόληση με άλλα πράγματα, δραστηριότητες, διαπροσωπικές σχέσεις, αποτυχίες, εξερεύνηση και γενικώς τελειοποίηση ενός κοινωνικού προφίλ εξωστρέφειας.
Ακολουθεί μία λίστα με δέκα συχνά λάθη τα οποία κάνετε και μπορείτε άμεσα να διορθώσετε, εάν το επιθυμείτε.
1. Η ύπαρξή σας επικεντρώνεται μόνο στην καριέρα
Ένα απλό παράδειγμα για να στηρίξουμε την παρατήρηση αυτή, θα μπορούσε να είναι το εξής: Πολλές φορές, τυχαίνει κάποιος ο οποίος θα σας ρωτήσει:
«Με τι ασχολείσαι; Ποια είναι η δουλειά σου;» Και τότε εσείς θα απαντήσετε: «Είμαι γιατρός». Αντ’ αυτού λοιπόν μπορείτε να πείτε: «Ασκώ την ιατρική».
Μια πολύ λεπτή αλλαγή, η οποία ωστόσο μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά στο πώς βλέπετε τον εαυτό σας. Όταν αυτό που κάνετε γίνεται αυτό που είστε, τότε είναι εμφανές πως δεν υπάρχει χώρος για όλες τις πλευρές του εαυτού σας.
Κάνοντας την αλλαγή αυτή, φυσικά δεν σημαίνει πως θα είστε λιγότερο γιατρός. Σημαίνει απλά, πως αναγνωρίζετε ότι είστε κάτι πολύ περισσότερο από αυτό.
Το να είστε γιατροί, ναι, είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της ταυτότητάς σας, αλλά δεν είναι η μοναδική πτυχή.
Όσο πιο γρήγορα κάνετε τη μετατόπιση αυτή, τόσο νωρίτερα θα δείτε πως υπάρχουν και άλλα κομμάτια του χαρακτήρα, του εαυτού σας, τα οποία σας ολοκληρώνουν εξίσου σαν άνθρωπο.
2. Οι ανάγκες σας έρχονται δεύτερες
Ασκώντας το επάγγελμα της ιατρικής, πολλές φορές παραμελείτε τις ανάγκες σας, βάζοντας ως προτεραιότητα αυτές των ασθενών. Υπομένετε καταστάσεις στέρησης ύπνου, ορθοστασία, συνεχείς και πολύωρες βάρδιες.
Πολύ συχνά εργάζεστε και σε ημέρες άδειας, κάτι το οποίο σας εξαντλεί, καταναλώνοντας ταυτόχρονα όλο τον χρόνο σας.
Η κατάσταση αυτή, σας οδηγεί στο να παραμελείτε τον εαυτό σας, ενώ παράλληλα συμβουλεύετε τους ασθενείς σας να κάνουν το αντίθετο.
Αυτό μπορεί να κρατήσει λίγο, χρόνια ή μερικές φορές και δεκαετίες. Ωστόσο, έρχεται η στιγμή που πια αδυνατείτε να ανταπεξέλθετε και φτάνετε στο σημείο να μην μπορείτε να βοηθήσετε κανέναν άλλο.
Ειδικά αναφερόμενοι σε μία γυναίκα γιατρό, η οποία έχει οικογένεια, οι ατελείωτες ώρες εργασίας δεν μπορούν να είναι επιλογή.
Ακούμε όρους όπως η εξουθένωση ή η υπερκόπωση, καταστάσεις για τις οποίες μπορεί να μην γνωρίζουμε τον ακριβή ορισμό, αλλά σίγουρα ξέρουμε το πως νιώθουμε, όταν μας συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Δυστυχώς σήμερα, η αυξημένη πίεση που έχουν δεχθεί τα συστήματα υγείας λόγω της πανδημίας, σας έχει οδηγήσει στην εξουθένωση.
Παρόλα αυτά, πρέπει να πάρετε μία βαθιά ανάσα και να σκεφτείτε πως πρέπει να δώσετε προτεραιότητα στη δική σας σωματική και ψυχική υγεία, αλλιώς δεν θα μπορέσετε να βοηθήσετε κανέναν άλλο.
3. Δεν έχετε ένα σαφές οικονομικό πλάνο
Όταν είστε στη φάση που κάνετε την ειδικότητά σας, εργάζεστε συχνά για μία ανταμοιβή που ισοδυναμεί με λιγότερο από τον ελάχιστο μισθό που αντιστοιχεί στις ώρες εργασίας σας.
Μετά το πέρας της φάσης αυτής, λαμβάνετε πλέον τον μισθό που σας αναλογεί, ένα ποσό μεγαλύτερο απ’ αυτό που παίρνατε πριν.
Ωστόσο, βλέπετε φίλους σας που δεν ασχολούνται με την ιατρική, να έχουν ήδη καλές απολαβές από τις δουλειές τους εδώ και χρόνια, να κάνουν σχέδια για την αγορά ενός σπιτιού, τη δημιουργία οικογένειας και άλλα πολλά.. τα οποία μοιάζουν ακόμη μακρινά για εσάς.
Στη φάση αυτή, η σωστή οικονομική διαχείριση είναι σημαντική.
Πολλές φορές ξεχνάτε το οικονομικό πλάνο και προγραμματισμό και αναλώνεστε σε σπατάλες. Σκεφτείτε έξυπνα ως προς τα οικονομικά!
4. Δεν διαχειρίζεστε σωστά τον χρόνο σας
Ασκώντας ένα απαιτητικό επάγγελμα, όπως αυτό της ιατρικής, ο χρόνος σας είναι περιορισμένος. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει και να τον διαχειρίζεστε σωστά, θέτοντας προτεραιότητες και περνώντας τον ελεύθερο σας χρόνο, κάνοντας πράγματα που αγαπάτε.
Θα πρέπει λοιπόν να μπορείτε να λέτε «όχι» σε κάποια πράγματα, τα οποία ίσως να κάνατε από υποχρέωση.
Το όχι είναι φυσικά δύσκολο, όταν ο χρόνος σας όμως διαμοιράζεται προς τόσες κατευθύνσεις, συχνά τα όρια για την προστασία του χάνονται.
Προστατεύστε τον πολύτιμο χρόνο σας και κάντε πράγματα που αγαπάτε, όταν μπορείτε.
5. Δεν αναγνωρίζετε την αξία σας
Η συμβολή σας στον χώρο της υγείας είναι σημαντική! Μέσα σε μία απαιτητική καθημερινότητα, ο χρόνος που διαθέτετε είναι λίγος μπροστά στον όγκο των περιπτώσεων που έχετε να αντιμετωπίσετε.
Και είναι λογικό. Ίσως να νιώθετε λοιπόν, πως δεν προσφέρετε αυτό που θέλετε στον κάθε ασθενή ξεχωριστά, με αποτέλεσμα να νιώθετε λιγότερο καλοί ή και ανεπαρκείς.
Μην ξεχνάτε όμως πως το σύστημα σας χρειάζεται περισσότερο απ’ όσο πιστεύετε.
Μην ξεχνάτε την πραγματική σας αξία! Το επάγγελμα που ασκείτε βασίζεται στην προσφορά μιας πολύτιμης υπηρεσίας. Κάθε συμβολή είναι σημαντική.
6. Δεν «υπηρετείτε» έναν συγκεκριμένο σκοπό
Τα περισσότερα μέρη στα οποία εργάζονται οι γιατροί, έχουν κάποιο είδος εξειδίκευσης. Αρκετές φορές, η ανάγκη εργασίας σας οδηγεί στο να «υπηρετείτε» διαφορετικούς σκοπούς από αυτούς που οραματίζεστε.
Όντας μέρος μιας συγκεκριμένης ομάδας, ακολουθείτε την αποστολή που δημιουργήθηκε από κάποιον άλλο. Πόσοι γιατροί ωστόσο έχουν μια συγκεκριμένη εξειδίκευση, έναν στόχο που υπηρετούν;
Κάθε νέος γιατρός θα πρέπει να έχει μία σαφή και προσδιορισμένη αποστολή, από την οποία δεν θα παρεκκλίνει.
Ένας συγκεκριμένος στόχος, μία «αποστολή ζωής» θα σας προσδώσει τη μεγαλύτερη δυνατή εξειδίκευση και εμπειρία, αλλά και στη συνέχεια δημιουργία ανάλογης φήμης πάνω στο αντικείμενο.
7. Κάνετε μία επιλογή καριέρας «για εσάς»
Οι περισσότεροι άνθρωποι που επιλέγουν την ιατρική, το κάνουν έχοντας ως επί το πλείστο προσωπικά κίνητρα, όπως το κοινωνικό status, η προοπτική για μεγάλες χρηματικές απολαβές στο μέλλον, η επαγγελματική ανεξαρτησία με το άνοιγμα ενός ιατρείου κλπ.
Ο δρόμος της ιατρικής, δεν είναι εύκολος. Δεν είναι απλά ένα επάγγελμα. Είναι προσφορά. Είναι αφοσίωση και πιστότητα σ αυτούς που έχουν ανάγκη.
Ανεξάρτητα από τι σας ενθουσίασε για την επιλογή της καριέρας αυτής, μην ξεχνάτε πως είστε αφιερωμένοι στους άλλους. Αυτός είναι ο κύριος στόχος.
8. Δεν φροντίζετε τον εαυτό σας
Παρατηρώντας τα γεγονότα του πολέμου που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή, βλέπουμε τη μεγάλη τάση που υπάρχει για παροχή βοήθειας σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη, σ’ αυτούς που αγωνίζονται να ξεφύγουν για να χτίσουν μια καινούργια ζωή.
Ωστόσο, σκεφτείτε: Παρόλη την ευαισθησία και θέληση για βοήθεια, αν υπήρχε ένα κοντινό, αγαπημένο σας πρόσωπο που είχε ανάγκη, η προσοχή σας δεν θα επικεντρωνόταν σε αυτό;
Πριν βοηθήσετε όλους τους άλλους λοιπόν, ασχοληθείτε με τον εαυτό σας. Φροντίστε τον εαυτό σας αρχικά, ώστε στη συνέχεια να είστε σε θέση να προσφέρετε ακόμη περισσότερα.
9. Αποστασιοποιείστε από τους φίλους
Ένα από τα πιο συνηθισμένα θέματα που αντιμετωπίζουν οι γιατροί, είναι η αίσθηση της απομόνωσης. Η ιατρική είναι ένα μοναχικό επάγγελμα.
Ο περιορισμένος χρόνος που διαθέτετε, δυστυχώς δεν σας επιτρέπει να έχετε την ίδια κοινωνική ζωή με άλλους. Επίσης, επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό η προσωπική σας ζωή.
Εάν ο/η σύζυγος ή ο/η σύντροφος σας δεν ασκεί το επάγγελμα της ιατρικής, το πιο πιθανό είναι να μην καταλαβαίνει όλα όσα περνάτε.
Ακόμη, μπορεί να μην έχετε κάποιον σύντροφο ή να έχετε κάποιον που ίσως να είναι συναισθηματικά αποσυνδεδεμένος, λόγω της απουσίας σας. Στην περίπτωση αυτή, ακόμη και το σπίτι θα μοιάζει ένα μοναχικό μέρος.
Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών χρόνων ωστόσο, μέρος της ιατρικής σχολής ήταν η συντροφικότητα, η σύνδεση με τους συμφοιτητές λόγω του χρόνου που περνούσατε μαζί έξω από την τάξη ή τους θαλάμους του νοσοκομείου.
Μόλις τα φοιτητικά χρόνια τελειώνουν, όλα αλλάζουν. Χρειάζεται πολύ περισσότερη προσπάθεια για να διατηρήσετε μία κοινωνική ζωή. Η καθημερινότητα πλέον είναι πολυάσχολη και πιο περίπλοκη.
Ποτέ δεν είναι αργά ωστόσο, μπορείτε ακόμη να πάρετε την απόφαση να βρεθείτε πάλι με τους παλιούς φίλους.. και αν αυτό είναι δύσκολο, κάντε την πρώτη κίνηση καλώντας τους τηλεφωνικά..
10. Ξεχνάτε ποιοι ήσασταν πριν την ιατρική
Πόσες φορές τυχαίνει να «χάνουμε» τον εαυτό μας, όντας αφοσιωμένοι και απόλυτα συγκεντρωμένοι σε κάτι; Σκεφτείτε πως υπήρξαν εποχές που είχατε όνειρα, που θέλατε να αλλάξετε τον κόσμο!
Θέλατε να κάνετε ταξίδια, να ζήσετε εμπειρίες να βοηθήσετε αυτούς που έχουν ανάγκη. Διαβάζετε βιβλία, χορεύατε, τραγουδούσατε, ταξιδεύατε παντού.
Κάνατε βόλτες με το ποδήλατο, μαγειρεύατε, κολυμπούσατε, κάνατε μακρές, βαθιές, ουσιαστικές συζητήσεις με φίλους.
Αυτό το άτομο είναι ακόμα εκεί. Και ίσως ακόμη να κάνετε κάποια πράγματα από αυτά, αλλά σίγουρα σταματήσατε κάποια από τα άλλα. Μην χάνετε τον εαυτό σας, μην ξεχνάτε ποιοι είστε!
