‘Ηδη σε δεκαπέντε χώρες, η παρακολούθηση του πληθυσμού λόγω κορωνοϊού κρίνεται μέχρι του παρόντος ιδιαίτερα αποτελεσματική.
Μάλιστα, αποτελεί ένα από τα πιθανά όπλα για την καταπολέμηση της εξάπλωσης της επιδημίας και την απόλυτη εξάλειψη των περιοριστικών μέτρων.
Η χρήση δεδομένων γεωγραφικής κατανομής για λόγους υγείας είναι επίκαιρη.
Υπάρχει η ευκαιρία να δημιουργηθεί μια ψηφιακή στρατηγική για τον εντοπισμό ατόμων που έχουν έρθει σε επαφή με μολυσμένα άτομα.
Το μοντέλο Σεούλ είναι χωρίς υποχρεωτική ψηφιακή παρακολούθηση ατόμων:
Μετά από μαζική εξέταση με τεστ, οι ασθενείς εντοπίζονται σε πραγματικό χρόνο και οι κινήσεις τους παρακολουθούνται με συνδυασμό των δεδομένων GPS από smartphone, από κάμερες παρακολούθησης και από τραπεζικές πληροφορίες.
Το μοντέλο της Σιγκαπούρης στηρίζεται στον εντοπισμό των νοσούντων με βάση μια εθελοντική δέσμευση αυτών.
Έτσι ο κόσμος ενθαρρύνεται να κατεβάσει την εφαρμογή TraceTogether, η οποία μέσω Bluetooth στέλνει μια ειδοποίηση αν κάποιος έχει έρθει σε επαφή με ένα μολυσμένο άτομο.
Μια εφαρμογή αυτού του τύπου είναι αποτελεσματική εάν τα διαγνωστικά τεστ πραγματοποιούνται σε μεγάλο αριθμό ατόμων και εάν είναι ευρέως ενεργοποιημένη.
Ενώ το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Προστασίας Δεδομένων (ΕΕΠΔ) επιτρέπει ήδη (από 19 Μαρτίου) «αρμόδιες υγειονομικές αρχές να επεξεργάζονται προσωπικά δεδομένα στο πλαίσιο επιδημίας», η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε στενή επαφή με τους φορείς εκμετάλλευσης, προκειμένου να ανακτήσουν τα δεδομένα τους με συγκεντρωτικό και ανώνυμο τρόπο, με σκοπό τη διεξαγωγή στατιστικών μελετών για την πανδημία.
Η Ιταλία, η οποία δεν περίμενε την ευρωπαϊκή εξουσιοδότηση, μπόρεσε να διαπιστώσει ότι μόνο το 60% των κατοίκων της Λομβαρδίας τήρησε τα μέτρα περιορισμού.
Στη Γαλλία η εταιρεία τηλεπικοινωνιών Orange (34 εκατομμύρια συνδρομητές κινητής τηλεφωνίας), η οποία συνεργάζεται με τον οργανισμό υγείας INSERM, βοήθησε στο να διαπιστωθεί ότι το 17% των κατοίκων του Παρισιού εγκατέλειψαν την πρωτεύουσα όταν ανακοινώθηκαν τα μέτρα περιορισμού.
Και η Google καθιστά δυνατή τη μέτρηση και σύγκριση των επιπτώσεων των στρατηγικών περιορισμού και κοινωνικής απομόνωσης με τη συμμετοχή 6 τύπων θέσεων σε 131 χώρες κατά την ίδια περίοδο.
Τι γίνεται σε όλο τον κόσμο
Τα κρατικά ή ιδιωτικά μέτρα εποπτείας μελετώνται ή είναι αποτελεσματικά σχεδόν παντού.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Big Data Institute στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, έχει αναπτύξει μια τέτοιου είδους εφαρμογή.
Στο Βέλγιο, η πλατφόρμα Dalberg Data Insights αποσκοπεί να προβλέψει σε ποια γεωγραφική περιοχή πρόκειται να εξαπλωθεί ο ιός, βασιζόμενος σε «κάρτες κινητικότητας» που παρέχονται από τοπικούς φορείς εκμετάλλευσης και σε επιδημιολογικά δεδομένα που παρέχονται από ιδρύματα.
Στην Ισπανία, το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής (ΙΝΕ) λαμβάνει τηλεπικοινωνιακά δεδομένα από πολίτες.
Η Πολωνία χρησιμοποιεί τεχνικές γεωγραφικής θέσης και αναγνώρισης προσώπου με «selfie έκπληξης» για να ελέγξει εάν τηρείται η καραντίνα.
Το Χονγκ Κονγκ προσθέτει ακόμη ένα μέτρο παρακολούθησης σε πραγματικό χρόνο στο οπλοστάσιό του, χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρονικό βραχιόλι.
Οι Κινέζοι εξαρτώνται από την εφαρμογή Alipay Health Code, η οποία εκχωρεί έναν κωδικό χρώματος, ανάλογα με το αν τα άτομα μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα ή να βρίσκονται σε κατ’ οίκο περιορισμό για 7 ημέρες ή σε καραντίνα.
Στην Ταϊβάν, ο ιχνηλάτης Line Messaging συνδέεται άμεσα με την αστυνομία, η οποία παρακολουθεί και τιμωρεί.
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός μίλησε για μέσα που χρησιμοποιούνται «στο πλαίσιο της καταπολέμησης της τρομοκρατίας».
Άλλες χώρες όμως όπως η Γαλλία, συγκαταλέγονται μεταξύ των δημοκρατιών που προστατεύονται περισσότερο από κανονισμούς.
Εκεί, οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων φοβούνται ότι τα μέτρα εποπτείας που εγκρίνονται επειγόντως ενόψει των κινδύνων για την υγεία, θα επεκταθούν με την πάροδο του χρόνου και θα καταστούν μόνιμα εργαλεία, όπως συνέβη σε αρκετές χώρες (όπως το Patriot Act στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2005 μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001).
