Οι γιατροί συχνά παραπονιούνται για έλλειψη σεβασμού, αλλά όσον αφορά το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των πολιτών, η ιατρική και οι επαγγελματίες της τα πάνε καλύτερα από πολλές άλλες πτυχές της κοινωνίας μας.
Ωστόσο, η εμπιστοσύνη των πολιτών προς στους γιατρούς μειώνεται και μάλιστα η τάση είναι ιδιαίτερα αισθητή στους νέους ανθρώπους.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι αυτής της διάβρωσης εμπιστοσύνης προς τους γιατρούς και προς την ιατρική με σημαντικότερο από αυτούς τον περιορισμένο χρόνο των γιατρών πρωτοβάθμιας περίθαλψης, οι οποίοι εργάζονται για μεγάλα νοσοκομειακά συστήματα.
Η πλειονότητα αυτών των γιατρών της πρωτοβάθμιας περίθαλψης που δουλεύουν στον κρατικό φορέα, βλέπει κατά μέσο όρο 8 ασθενείς σε 30 λεπτά.
Δεδομένου αυτού του ρυθμού, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αναπτυχθούν και να δημιουργηθούν ουσιαστικές σχέσεις με τους ασθενείς.
Επιδεινώνοντας το πρόβλημα, οι ασθενείς συχνά δεν μένουν με τον ίδιο γιατρό, ώστε να δημιουργήσουν μια αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης.
Ένας άλλος παράγοντας, που συμβάλλει στη διάβρωση της εμπιστοσύνης, είναι η άμεση διαθεσιμότητα πληροφοριών ιατρικής και ευ ζην, καθώς και πληροφορίες και αξιολογήσεις για τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης, στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Έχει παρατηρήθεί μια έκρηξη στο είδος και πλήθος των πληροφοριών, που μπορούν να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, απλοί άνθρωποι για την υγεία τους και από πηγές, όπως ιατρικά περιοδικά και αποτελέσματα κλινικών δοκιμών.
Άλλοι ειδικοί λένε ότι αν και αυτή η «ενδυνάμωση του ασθενούς» επιτρέπει στους ασθενείς να συμμετέχουν πιο ενεργά στην υγεία και ευεξία τους, σημαίνει επίσης ότι είναι λιγότερο πιθανό να εμπιστεύονται αδιαμφισβήτητα τη διάγνωση ενός γιατρού ή να ακολουθούν ένα πλάνο θεραπείας, απ’ ότι οι ασθενείς στην εποχή πριν από το διαδίκτυο.
Η εμπιστοσύνη των ασθενών στους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης εξασθενεί περαιτέρω από το αυξανόμενο κόστος περίθαλψης κυρίως σε ιδιωτικούς φορείς και συνεπώς οι γιατροί και οι αμοιβές τους συνήθως φέρουν το μεγαλύτερο βάρος του θυμού των ασθενών.
Οι περισσότεροι γιατροί πλέον δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν πλέον περισσότερους θυμωμένους ασθενείς απ’ ότι ένα ή δύο χρόνια πριν και ότι τα οικονομικά ζητήματα είναι κυρίως η κύρια αιτία του θυμού των ασθενών.
Μεταξύ ορισμένων ασθενών, ο θυμός αυτός παίρνει τη μορφή, της άποψης ότι ο γιατρός συνιστά περιττές εξετάσεις και διαδικασίες, για να κερδίσει περισσότερα χρήματα.
Φυσικά η δυσπιστία προς τους γιατρούς και το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης είναι μακροχρόνια και συχνά δικαιολογημένη. Ειδικά για τις φυλετικές και εθνικιστικές ανισότητες στην υγειονομική περίθαλψη, βρέθηκαν στοιχεία ότι τα στερεότυπα, οι προκαταλήψεις και η αβεβαιότητα εκ μέρους των παρόχων υγειονομικής περίθαλψης, μπορούν να συμβάλλουν σε ανισότητες στη φροντίδα και θεραπεία.
Ακόμη και οι κλινικοί γιατροί που δεν πιστεύουν ότι είναι προκατειλημμένοι τυπικά επιδεικνύουν ασυνείδητες, σιωπηρές, αρνητικές φυλετικές στάσεις και στερεότυπα.
Η δημιουργία ή η ανασυγκρότηση της εμπιστοσύνης με τους ασθενείς δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά δεδομένου του χρόνου και των οικονομικών περιορισμών που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι γιατροί. Ωστόσο είναι δυνατόν να επιτευχθεί.
Η διαδικασία ξεκινά με τη μεγιστοποίηση του διαθέσιμου χρόνου για να δαπανηθεί με τους ασθενείς, για παράδειγμα, αναθέτοντας στα μέλη του προσωπικού τους καθήκοντα που δώσουν στο γιατρό την ευκαιρία να διαθέσει περισσότερο χρόνο για την αλληλεπίδραση με τους ασθενείς του.
Στη συνέχεια, αφιερώστε χρόνο για να ακούσετε τους ασθενείς σας.
Αφήστε τους να μιλήσουν για τις προσωπικές πτυχές της ασθένειάς τους και έπειτα προσθέστε ένα σχόλιο ενσυναίσθησης, όπως «κατανοώ, πρέπει να είναι πολύ δύσκολο!».
Οι γιατροί δεν μπορούν να περιμένουν αυτόματα την εμπιστοσύνη από μέρους των ασθενών τους, αλλά να εργασθούν σκληρά για να αποδείξουν ότι είναι αξιόπιστοι και έτσι να τους εμπιστευτούν οι ασθενείς με την πάροδο του χρόνου.
