Οι εποχές έχουν αλλάξει.
Νέοι ρόλοι αναδεικνύονται στην άσκηση του επαγγέλματος του Ιατρού.
Αναβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας απαιτούνται για να καταστεί βιώσιμο το ιδιωτικό ιατρείο.
Για όλα αυτά ο ιδιώτης Ιατρός θα πρέπει να αναλάβει αυξημένες ευθύνες και να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο σε όλα τα επίπεδα, μέσα στο πλαίσιο της επιστήμης και του λειτουργήματος του.
Μπορεί να ανταπεξέλθει μόνος του ή πρέπει να αναζητήσει συνεργασίες;
Η αναζήτηση προσανατολισμού, με στόχο την υπέρβαση της οικονομικής κρίσης, που έχει αγγίξει σημαντικά και τον ιατρικό κλάδο, δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Η κρίση είναι πολυδιάστατη και η αντιμετώπιση της δεν είναι εύκολη για τον έλληνα Ιατρό.
Με τα δικά του εισοδήματα να συρρικνώνονται και με τα εισοδήματα των ασθενών του να γνωρίζουν όλο και περισσότερες περικοπές, ο ιδιώτης Ιατρός πρέπει να αναζητήσει και να βρει τα μέσα και τους τρόπους για να μετριάσει τις συνέπειες της κρίσης.
Χρειάζεται να δημιουργήσει έναν πόλο έλξης, ένα βιώσιμο ιατρείο που θα μπορεί να ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στις αυξημένες ανάγκες των ασθενών του αλλά και στις δικές του απαιτήσεις για προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη.
Το Επάγγελμα του Ιατρού
Ας προσπαθήσουμε όμως να προσεγγίσουμε τις διαστάσεις της δουλειάς του Ιατρού.
Αν πάρουμε ως παράδειγμα τη θέση του προσωπικού ιατρού, που συνήθως είναι ένας παθολόγος, οι βασικές του δραστηριότητες είναι οι παρακάτω:
• Άσκηση της Ιατρικής,
• Παρακολούθηση Θεραπευτικής Αγωγής,
• Συνταγογράφηση Φαρμάκων και
• Συμβουλή του Ασθενή.
Η αλήθεια είναι ότι ανάγκη για παροχή υπηρεσιών υγείας έχει μεγαλώσει «δραματικά» τα τελευταία χρόνια και οι ασθενείς απαιτούν περισσότερη ενημέρωση και συμβουλή.
Ανάγκες που έχουν μεγεθυνθεί, τόσο εξαιτίας της αύξησης του μέσου όρου ηλικίας, της αύξησης του πληθυσμού και της χρόνιας νοσηρότητας, αλλά και εξαιτίας μιας άλλης σημαντικής παραμέτρου που είναι η ίδια η φύση πολλών από τις σύγχρονες χρόνιες παθήσεις, που απαιτούν πιο ολοκληρωμένες και πιο πολύπλοκες θεραπευτικές προσεγγίσεις.
Παράλληλα, ο σύγχρονος ιδιώτης Ιατρός έχει κι ένα ιατρείο να φροντίσει με όλα τα καθημερινά θέματα διαχείρισης που μπορεί να προκύψουν, με τα έξοδα και τους φόρους να αυξάνονται συνεχώς και τα έσοδα να μειώνονται.
Είναι λοιπόν λογικό, ο Ιατρός κάτω από αυτές τις συνθήκες να καλείται να διαδραματίσει έναν κεντρικό ρόλο στην δημόσια υγεία, τόσο όσο αφορά την βελτίωση της υγείας, όσο και την προστασία της.
Ο σύγχρονος Ιατρός χρειάζεται να αναλάβει πρωτοβουλία και να αναπτύξει τη δραστηριότητά του τόσο στον τομέα της θεραπείας, όσο και στον τομέα της συμβουλευτικής, πάντοτε μέσα στο πλαίσιο επιστήμης του και του λειτουργήματος του.
Η ανάπτυξη αυτού του ηγετικού ρόλου όμως, απαιτεί με την σειρά του την ανάπτυξη ενός συνόλου δεξιοτήτων και ικανοτήτων, αλλά και επικέντρωση των προσπαθειών γύρω από συγκεκριμένους στόχους και δραστηριότητες.
Για τον λόγο αυτό χρειάζεται ο Ιατρός να οριοθετήσει τις αξίες του, τα δυνατά του σημεία και τις ικανότητες που απαιτούνται προκειμένου να παρέχει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας.
Για να το επιτύχει αυτό θα πρέπει να αποδείξει ότι είναι αποτελεσματικός στα εξής:
Ανάδειξη των Προσωπικών Ποιοτικών Χαρακτηριστικών:
• Ανάπτυξη της Αυτογνωσίας,
• Αποτελεσματική Διαχείριση του Εαυτού του,
• Συνεχής Προσωπική και Επαγγελματική Ανάπτυξη και
• Έντιμη και Ακέραιη Συμπεριφορά.
Ικανότητα Συνεργασίας:
• Ικανότητα Ανάπτυξης Καναλιών Συνεργασίας,
• Ικανότητα Κτισίματος και Διατήρησης Σχέσεων,
• Ικανότητα Ενίσχυσης της Συνεισφοράς προς τους Άλλους και
• Ικανότητα Ομαδικής Εργασίας.
Ικανότητα Διαχείρισης:
• Ικανότητες Προγραμματισμού,
• Ικανότητα Διαχείρισης των Πόρων (ανθρώπινων και μη) και
• Ικανότητα Διαχείρισης της Απόδοσης.
Βελτίωση των Παρεχόμενων Υπηρεσιών:
• Εξασφάλιση της Προστασίας του Ασθενή,
• Κριτική Αξιολόγηση της Δουλειάς του,
• Ενθάρρυνση και Βελτίωση της Καινοτομίας και
• Υιοθέτηση της Αλλαγής, όταν και όποτε αυτή Απαιτείται.
Ικανότητα Χάραξης Κατεύθυνσης – Στρατηγικής:
• Ικανότητα Αναγνώρισης του Περιβάλλοντος και των Αλλαγών,
• Ικανότητα Εφαρμογής της Γνώσης,
• Ικανότητα Λήψης Αποφάσεων και
• Ικανότητα Αξιολόγησης των Επιδράσεων.
Το ερώτημα που τίθεται από εδώ και στο εξής είναι:
Μπορεί ένας Ιατρός μόνος του να ανταποκριθεί σε αυτές τις σύγχρονες απαιτήσεις;
Πώς μπορούμε να περάσουμε από το ιδιωτικό ιατρείο του ενός, στο σύγχρονο «ιατρικό κέντρο» πολλών;
Το θέμα των συνεργασιών των Ιατρών είναι πράγματι ένα πολύ σημαντικό και πολύ μεγάλο κεφάλαιο.
Η κρίση αποτελεί σίγουρα μια «ευκαιρία» για σκέψη και δράση.
Καμιά φορά η λύση βρίσκεται κρυμμένη πίσω από τις συνεργασίες.
Αντώνης Σακάλογλου, Σύμβουλος Επιχειρηματικής Ανάπτυξης,
ΧΑΡΑΜΗ ΑΕ
www.MedicalManage.gr
